го́рыч, ‑ы, ж.

1. Горкі пах, горкі смак. Горыч дыму. □ Дзіцячай усмешкай застыну, Калі прыгадаецца ранак, Забытая горыч палыну, Драўляны даверлівы ганак. Вярба.

2. перан. Цяжкае, горкае пачуццё, выкліканае горам, няўдачай, крыўдай і пад. Горыч паражэння. Горыч разлукі. □ Боль і горыч ад незаслужанай крыўды ахапілі сэрца старога, і ён, стоячы на скрыжаванні дарог, у думках звяртаецца да сына. Хромчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

poignant [ˈpɔɪnjənt] adj.

1. го́ркі, паку́тлівы;

poignant tears го́ркія слёзы

2. во́стры, е́дкі (з’едлівы), калю́чы;

poignant sarcasm во́стры сарка́зм

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

bítter

a

1) го́ркі

2) крыўдны

3) зло́сны; бязлі́тасны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

toboggan

[təˈbɑ:gən]

1.

n.

са́нкі без палазо́ў

2.

v.i.

зьяжджа́ць з го́ркі на са́нках

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

sorrow​2 [ˈsɒrəʊ] v. lit. (over) смуткава́ць, сумава́ць; бедава́ць; тужы́ць, журы́цца;

sorrow over one’s hard fate апла́кваць свой го́ркі лёс

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

wail​1 [weɪl] n. ля́мант; мо́цны плач, скавыта́нне;

a wail of grief го́ркі плач;

burst into loud wails мо́цна распла́кацца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

гаркава́ты, ‑ая, ‑ае.

Трохі горкі; гаркавы. Восень тлее, і з лясной глушы Вецер пах прыносіць гаркаваты. Танк. Да водару маладой лістоты.. прымешваецца гаркаваты пах дыму. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хіні́н, ‑у, м.

Белы крышталічны горкі на смак парашок, які атрымліваецца з кары хіннага дрэва і выкарыстоўваецца ў медыцыне для лячэння малярыі і ў акушэрскай практыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

альпіна́рый

(ад лац. alpinus = алыпійскі)

участак саду або парку ў выглядзе штучнай камяністай горкі, засаджанай высакагорнай расліннасцю.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

acrid

[ˈækrɪd]

adj.

1) е́дкі; во́йстры; го́ркі

2) Figur. зье́длівы; рэ́зкі

an acrid disposition — зье́длівая нату́ра

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)