э́скер

(ірл. esker)

узгорак або града, складзеная знізу азёрнымі (гліна, пясок, галька, гравій), зверху ледніковымі (галечнікі, валуны) пародамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

loam

[loʊm]

n.

1) гліня́ная абма́зка, сама́н -у m.

2) ураджа́йная зямля́; глі́на й пясо́к зь перагно́ем

•

- clay loam

- sandy loam

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фарфо́равы Porzellán-; aus Porzellán;

фарфо́равая глі́на Porzellánerde f -, Koalín n -s;

фарфо́равы заво́д Porzellánfabrik f -, -en;

фарфо́равыя вы́рабы (посуд) Gebráuchsporzellán n -s; гл. тс. парцаляна

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

тэрако́та

(іт. terra cotta = літар. абпаленая зямля)

жоўтая або чырвоная абпаленая гліна і непаліваныя вырабы з яе; разнавіднасць керамікі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шамо́т

(фр. chamotte)

вогнетрывалая гліна або каалін, апаленыя пры высокай тэмпературы да спякання, а таксама керамічныя вырабы з іх.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

плыву́чы, ‑ая, ‑ае.

1. Які знаходзіцца на вадзе, размешчаны на вадзе; які плавае. Плывучы мост.

2. Здольны трымацца на паверхні вады, плаваць. Плывучыя матэрыялы. □ [Ласіха] смачна жуе вялікія плывучыя лісты лілеі. Брыль.

3. Які лёгка размываецца, перамяшчаецца дзякуючы вялікай колькасці вады ў ім (аб грунце). Плывучая гліна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фасфары́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Горная парода (пясчанік, вапняк і пад.), абагачаная фасфатным рэчывам (выкарыстоўваецца як сыравіна для здабычы фосфару, фосфарнай кіслаты і пад., а таксама як угнаенне). [Вера:] Мы з Чарнавусам касцямі не займаемся, гэта Гарлахвацкі іх перабірае. А наша справа — мел, гліна, вапна, фасфарыты. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каалі́н

(кіт. Kao-ling = назва гары)

белая вогнетрывалая гліна, якая выкарыстоўваецца ў фарфора-фаянсавай, папяровай, гумавай і іншых галінах прамысловасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

керамзі́т

(ад гр. keramos = гліна)

порысты будаўнічы матэрыял у выглядзе гравію, шчэбню або пяску, які вырабляецца паскораным абпальваннем легкаплаўкіх глін.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

шамо́т, ‑у, М ‑моце, м.

1. Вогнетрывалая гліна або кааліп. Пойдуць у цэнтр і на поўдзень караблі, гружаныя дынасам і шамотам, патрэбнымі для домен і вагранак. Галавач.

2. Вогнетрывалая цэгла з такога матэрыялу або з прымесямі такога матэрыялу. На фасадных плоскасцях [кафэ «Журавінка»] бачна абліцоўка сцяны плітамі з шамоту. «Маладосць».

[Ад фр. chamotte.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)