deep​1 [di:p] adj.

1. глыбо́кі (у розных знач.);

a deep impression глыбо́кае ўра́жанне;

a deep shelf шыро́кая палі́ца;

deep sorrow глыбо́кі сму́так;

a deep well глыбо́кі кало́дзеж;

a hole six feet deep я́ма глыбінёй у шэсць фу́таў;

a village deep in the valley вёска, разме́шчаная ў глыбіні́ далі́ны;

deep in debt па ву́шы ў даўга́х;

deep in thought у задуме́нні;

heave a deep sigh глыбо́ка ўздыха́ць;

take a deep breath зрабі́ць глыбо́кі ўды́х

2. цёмны, густы́ (пра фарбы);

deep red цёмна-чырво́ны

3. ні́зкі (пра голас)

4. уто́ены, скры́ты, патае́мны;

deep designs патае́мныя заду́мы;

He’s a deep one. Ён скрытны.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

глыбачэ́нны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вельмі глыбокі. Дактары і сёстры франтавых шпіталяў, якія ўсяго пабачылі за вайну, глядзелі на вялікую, глыбачэнную рану, .. і толькі галовамі ківалі. Палтаран.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ *Паля́к, поляк ’вялікі гаршчок з двума вушкамі на 1–1,5 пуда жыта’ (Вярэн.). Рус. смал. полячишка ’маленькі гаршчок’. Прыставачны дэрыват ад ляк© ’глыбокі гліняны гаршчочак’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

tief géhend

a марск. які́ глыбо́ка сядзі́ць; глыбо́кі (аб супярэчнасцях)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

deep-set

[,di:pˈset]

adj.

1) глыбо́кі (пра во́чы)

2) укаране́лы (звы́чай, апі́нія)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

права́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. праваліцца, праваліць.

2. Месца, якое правалілася, паглыбленне.

Глыбокі п. у гарах.

3. перан. Поўная няўдача ў якой-н. справе.

П. планаў інтэрвентаў.

4. перан. Адсутнасць яснага ўспрымання ўсяго навакольнага (пры некаторых хваробах, ап’яненні).

Правалы памяці.

|| прым. права́льны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фрыцю́р

(фр. friture)

глыбокі слой алею або жывёльнага тлушчу, у якім смажаць кулінарныя вырабы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бязме́жны

1. (бяскрайні) unéndlich, éndlos; grénzenlos;

2. (моцны, глыбокі – пра пачуцці):

бязме́жнае каха́нне grénzenlose Líebe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бязме́рны

1. (які немагчыма вымераць) máßlos, únermesslich;

2. перан. (глыбокі, моцны, пра пачуцці) tief, stark

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

снегаві́ца Тоўстае снежнае покрыва; глыбокі снег (Стаўбц.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)