tief géhend

a марск. які́ глыбо́ка сядзі́ць; глыбо́кі (аб супярэчнасцях)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

deep-set

[,di:pˈset]

adj.

1) глыбо́кі (пра во́чы)

2) укаране́лы (звы́чай, апі́нія)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

права́л, -у, мн. -ы, -аў, м.

1. гл. праваліцца, праваліць.

2. Месца, якое правалілася, паглыбленне.

Глыбокі п. у гарах.

3. перан. Поўная няўдача ў якой-н. справе.

П. планаў інтэрвентаў.

4. перан. Адсутнасць яснага ўспрымання ўсяго навакольнага (пры некаторых хваробах, ап’яненні).

Правалы памяці.

|| прым. права́льны, -ая, -ае (да 2 знач.; спец.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бязме́жны

1. (бяскрайні) unéndlich, éndlos; grénzenlos;

2. (моцны, глыбокі – пра пачуцці):

бязме́жнае каха́нне grénzenlose Líebe

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

бязме́рны

1. (які немагчыма вымераць) máßlos, únermesslich;

2. перан (глыбокі, моцны, пра пачуцці) tief, stark

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

снегаві́ца Тоўстае снежнае покрыва; глыбокі снег (Стаўбц.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

niezatarty

niezatart|y

непазбыўны; незабыўны; глыбокі;

~e wrażenie — незабыўнае ўражанне

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

салі́дны, -ая, -ае.

1. Трывалы, надзейны, добра зроблены.

Салідная пабудова.

2. Грунтоўны, важны, глыбокі, сур’ёзны, прадстаўнічы.

Салідная фігура.

Салідная ўстанова.

Салідная адукацыя.

3. Пра ўзрост: не малады, сталы.

Жанчына саліднага ўзросту.

4. Значны па велічыні, памеры, сіле і пад.

Салідныя грошы.

5. Мажны, поўны (пра чалавека).

Саліднай камплекцыі.

|| наз. салі́днасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

tíefgründig

a

1) глыбо́кі, глыбі́нны (аб ведах і г.д.)

2) глыбакаду́мны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

віяду́к

(фр. viaduc, ад лац. via = дарога + duco = вяду)

мост цераз цясніну, глыбокі яр, дарогу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)