wreathe [ri:ð] v.

1. пле́сці (вянок)

2. (in/with) абвіва́ць; абвіва́цца;

Her face was wreathed in smiles. Яе твар расплыўся ва ўсмешцы.

3. клубі́цца, ві́цца (пра дым, пыл)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

crown​1 [kraʊn] n.

1. каро́на, вяне́ц;

the Crown ула́да мана́рха

2. вяно́к (з кветак)

3. кро́на (манета)

4. вяршы́ня, вершалі́на, верхаві́на (чаго-н.); ма́каўка (галавы)

5. каро́нка (зуба)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

thorn [θɔ:n] n.

1. bot. калю́чка; це́рні;

a crown of thorn цярно́вы вяно́к

2. калю́чая раслі́на

♦

a thorn in one’s flesh/side прычы́на пастая́ннага раздражне́ння; бяльмо́ на во́ку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

абса́да Насаджэнні дрэў і кустоў вакол сядзібы, саду, двара, хаты, паабапал дарогі, уздоўж вуліцы (Глуск. Янк. II, Слаўг., Шчуч.). Тое ж абса́дка, вянок. (Слаўг.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

вяне́ц м.

1. Króne f -, -n;

2. (вянок) Kranz m -(e)s, Kränze;

◊

ісці́ пад вяне́ц sich kírchlich (orthodóx) tráuen lássen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

лаўр

(лац. laurus)

1) вечназялёнае дрэва сям. лаўровых з прадаўгаватым пахучым лісцем, пашыранае ў Міжземнамор’і;

2) мн. лаўровы вянок або асобныя галінкі гэтага дрэва як сімвал перамогі, славы;

пажынаць лаўры — карыстацца вынікамі перамогі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

камячы́цца, ‑мечыцца і каме́чыцца, ‑мечыцца; незак.

1. Мець уласцівасць рабіцца мятым, ператварацца ў камякі. Папера лёгка камечыцца.

2. Збірацца ў складкі, маршчыны; мяцца. [Манька] глянула ў акно і, спяшаючыся, пачала адколваць з валасоў вянок і сцягваць цераз галаву сукенку, не зважаючы, што яна камечыцца. Крапіва.

3. Зал. да камячыць, камечыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лаўр м.

1. бат. Lórbeerbaum m -(e)s, -bäume (дрэва);

2. (вянок) Lórbeerkranz m -es, -kränze, Lórbeeren pl;

◊

збіра́ць лаўры Lórbeeren érnten

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

◎ Кві́тка 1 ’вянок з жытніх каласкоў’ (Сл. паўн.-зах.), ’мяцёлка проса, аўса, грэчкі’ (Выг.) (Лекс. Палесся, 64–65). Кантамінацыя кветка (гл.), кітка, кета (гл.) і, магчыма, ветка з агульным значэннем ’колас аўса або проса’.

◎ Кві́тка 2 ’заканчэнне работы (будавання, жніва, сяўбы)’: «У нас квітка, дом накрыт» (Выг.). Гл. квітка©.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

спле́сці сов.

1. сплести́;

с. ко́шык — сплести́ корзи́нку;

2. (свивая, скручивая) сплести́, свить;

с. вяно́к — сплести́ (свить) вено́к;

3. разг. (выдумать) сплести́, сочини́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)