вызваля́ць несов.

1. освобожда́ть, высвобожда́ть;

2. (спасать) избавля́ть, освобожда́ть; (из беды) выруча́ть;

3. увольня́ть, освобожда́ть;

1-3 см. вы́зваліць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

эмансіпі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., каго-што.

Правесці (праводзіць) эмансіпацыю; вызваліць (вызваляць) каго‑, што‑н. ад якой‑н. залежнасці. Эмансіпіраваць жанчын.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазба́віць, -а́ўлю, -а́віш, -а́віць; -а́ўлены; зак.

1. каго-чаго. Адняць што-н., пакінуць без чаго-н.

П. маёмасці.

П. волі.

2. ад каго-чаго і чаго. Вызваліць, даць магчымасць пазбегнуць чаго-н.

П. ад клопатаў.

|| незак. пазбаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

|| наз. пазбаўле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

вы́лузаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

1. Дастаць, выняць, ачысціўшы ад шкарлупіння. Вылузаць боб са струкоў.

2. перан. Разм. Выняць, вызваліць з чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разладава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што.

Вызваліць ад грузу; разгрузіць. Пакуль падняць і адвалачы вагоны, трэба раней разладаваць, муку адправіць на бліжэйшую станцыю. Карпюк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

устарані́ць, ‑раню, ‑роніш, ‑роніць; зак.

1. што. Зжыць, ліквідаваць. Устараніць недахопы ў рабоце. Устараніць прычыну хваробы.

2. каго. Часова звольніць, зняць, вызваліць ад займаемай пасады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

entlássen

* vt

1) адпуска́ць, вызваля́ць

aus der Haft ~ — вы́зваліць з-пад а́рышту

2) звальня́ць

aus dem Dienst ~ — зво́льніць [вы́зваліць] з паса́ды, вы́зваліць ад паса́ды

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

uwłaszczyć

зак. вызваліць з-пад прыгону; распрыгоніць; разняволіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

fréimachen

аддз. vt

Wáren ~ — апла́чваць тава́ры мы́там

Míttel ~ — вы́зваліць сро́дкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

разняво́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., каго-што.

Збавіць ад няволі, прыгнёту, прымусу; даць волю. Калгасны лад разняволіць асобу чалавека, вызваліць яе ад індывідуалістычных імкненняў — сцвярджае [Чорны ў аповесці «Лявон Бушмар»]. Луфераў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)