patience [ˈpeɪʃns] n.

1. (with) цярпе́нне;

I’ve got no patience with him. Ён выводзіць мяне з цярпення;

My patience is exhausted. Маё цярпенне скончылася.

2. пасья́нс (ігра ў карты)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

вы́вад, ‑а і ‑у, М ‑дзе, м.

1. ‑у. Дзеянне паводле дзеясл. выводзіць — вывесці (у 1–3 знач.).

2. ‑у. Суджэнне, якое лагічна вынікае з меркаванняў. Тэарэтычныя, практычныя вывады. Канчатковы вывад. □ Круцілі і так і гэтак і кожны раз прыходзілі да вываду — трэба будаваць новыя печы. Карпаў.

3. ‑а. Спец. Провад або спецыяльнае прыстасаванне, прызначанае для сувязі са знешнім асяроддзем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

fóppen

vt дражні́ць, дуры́ць

j-n bis aufs Blut ~ — выво́дзіць каго́-н. з сябе́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

áusführen

vt

1) экспартава́ць, выво́зіць

2) выво́дзіць (гуля́ць)

3) выко́нваць

4) выка́зваць; тлума́чыць, выклада́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

heráusmachen

1.

vt выво́дзіць (плямы)

2.

(sich)

1) папраўля́цца; прыгажэ́ць

2) прыбіра́цца, адзява́цца, выстро́йвацца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

wnioskować

незак. рабіць выснову, вывад; выводзіць;

wnioskować z faktów — рабіць высновы на падставе фактаў

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

inbred

[,ɪnˈbred]

1.

adj.

1) прыро́джаны, глы́бака ўкарэ́нены

2) вы́ведзены ад блі́зка параднёных

2.

v.t.

выво́дзіць ад блі́зка параднёнай жывёлы або́ расьлі́ны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

surface​2 [ˈsɜ:fɪs] v.

1. пакрыва́ць чым-н. цвёрдым (дарогу, сцяну і да т.п.)

2. выво́дзіць, усплыва́ць (на паверхню);

He suddenly surfaced in the town. infml Ён нечакана з’явіўся ў горадзе.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

брыке́т, ‑а і ‑у, М ‑кеце, м.

1. ‑а. Плітка, цаглінка з якога‑н. спрасаванага матэрыялу. Тарфяныя брыкеты з’яўляюцца высакаякасным апалам. «Беларусь». А Заслонаў ужо вучыў, як рабіць вугальныя брыкеты, як пры дапамозе пяску і вады выводзіць са строю паравозы і аўтамашыны. Шчарбатаў.

2. ‑у, зб. Разм. Прасаваны торф або вугаль у выглядзе цаглінак. Надбудова тая — элеватар для фрэзернага торфу, з якога мы робім брыкет. Галавач.

[Фр. briquette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лі́тара, ‑ы, ж.

1. Пісьмовы знак азбукі, які звычайна абазначае пэўны гук мовы. Літара «в». □ Андрэйка прыхіліўся да стала, цяжка сапе і выводзіць буйныя, нязграбныя літары. Бядуля.

2. У друкарскім наборы — металічны брусок, пераважна з рэльефнай выявай такога, ці іншага друкаванага знака.

•••

Вялікая літара — загаловачная літара, якая адрозніваецца ад малой сваёй велічынёй, а іншы раз і напісаннем.

Літара ў літару — вельмі дакладна, літаральна (паўтараць, пераказваць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)