атамі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да атамізму, звязаны з ім. Атамічнае вучэнне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дыёптрыка, ‑і, ДМ ‑рыцы, ж.

Вучэнне аб распаўсюджанні святла ў празрыстых асяроддзях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скапе́цтва, ‑а, м.

1. Стан скапца (у 1 знач.).

2. Вучэнне секты скапцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

плюралі́зм, -у, м.

1. Філасофскае вучэнне, згодна з якім існуюць некалькі (або мноства) незалежных духоўных пачаткаў быцця (спец.).

2. Разнастайнасць поглядаў, ідэй, форм дзейнасці (кніжн.).

П. думак.

|| прым. плюралісты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ламаркі́зм, ‑у, м.

Вучэнне аб эвалюцыйным развіцці жывой прыроды, распрацаваны французскім вучоным Ж.Б. Ламаркам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарысе́йства, ‑а, н.

1. Вучэнне фарысеяў.

2. Паводзіны фарысея (у 2 знач.), ханжаства, крывадушнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

феербахія́нства, ‑а, н.

Філасофскае вучэнне, заснаванае на сістэме поглядаў нямецкага філосафа-матэрыяліста Людвіга Феербаха.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрэнало́гія, ‑і, ж.

Антынавуковае вучэнне аб сувязі псіхалагічных асаблівасцей чалавека з формай яго чэрапа.

[Ад грэч. phrēn — розум, душа і logos — вучэнне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ráhmenübung

f -, -en вайск. кама́нднаштабно́е вучэ́нне, мане́ўры

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Gelä́ndeübung

f -, -en вайск. вучэ́нне на мясцо́васці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)