прызна́ны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад прызнаць.

2. у знач. прым. Які карыстаецца агульным прызнаннем; агульнавядомы. Прызнаны завадатар. Прызнаны вучоны. □ Полькі — красуні прызнаныя, любіць умеюць! Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сакрата́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Асоба, якая вядзе справаводства, канцылярыю ўстановы або перапіску і справы прыватнай асобы.

Асабісты с.

2. Асоба, што піша пратакол схода.

3. Выбарны кіраўнік арганізацыі.

Генеральны с.

ААН.

4. Адказная асоба, якая вядзе арганізацыйна-выканаўчую работу.

Вучоны с. інстытута.

|| прым. сакрата́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

такі́-та

1. мест. неопр. тако́й-то;

2. частица, разг. а ещё;

вучо́ны т.! — а ещё учёный!

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

senat, ~u

м. сенат;

senat akademicki — вышэйшы вучоны савет; вышэйшая вучоная рада

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

двуко́ссе н лінгв Ánführungsstriche pl;

◊ вучо́ны ў двуко́ссі ein sógenannter Geléhrter, Pséudogelehrter (sub) m -en, -en (іран)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Homo doctus in se semper divitias habet

Вучоны чалавек у самім сабе мае багацце.

Учёный человек в самом себе имеет богатство.

Гл.: Discentem...

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

намудраге́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак.

Разм. Тое, што і намудраваць (у 2 знач.). [Дзед:] — Я іх ведаю, гэтых пісараў. Іншы намудрагеліць, каб паказаць, што ён.. вучоны. А што і да чаго — ліха яго ведае. Якімовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўтарытэ́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Які карыстаецца аўтарытэтам. Аўтарытэтны таварыш. Аўтарытэтны вучоны. // Які заслугоўвае давер’я. Аўтарытэтная крыніца. Аўтарытэтная камісія.

2. Які не дапускае пярэчанняў; уладны (пра тон, жэст, выгляд і пад.). Голас [касца] быў упэўнены, аўтарытэтны. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выда́тны, -ая, -ае.

1. Які вылучаецца сярод іншых, славуты; які карыстаецца вялікай вядомасцю.

В. вучоны.

2. Незвычайны, выключны.

В. розум.

Выдатныя здольнасці.

3. Вельмі добры.

Прадукцыя выдатнай якасці.

Ты ж выдатна (прысл.) спяваеш.

4. у знач. наз. выда́тна, нескл., н. Самая высокая адзнака (у 4 знач.).

Атрымаць выдатна па хіміі.

|| наз. выда́тнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

буйне́йшы прил.

1. сравнит. ст. крупне́е;

2. в знач. превосх. ст. (один из крупных) крупне́йший;

б. вучо́ны — крупне́йший учёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)