Прыхільнік палітычнай рэакцыі, вораг сацыяльнага і культурнага прагрэсу. Рэакцыянеры [у Іспаніі] лютавалі. Яны любымі сродкамі хацелі ўнесці разлад у лагеры рэспубліканцаў.Кухараў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ліхадзе́йм. (вораг) Féind m -es, -e; Bösewicht m -(e)s, -er і -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
неарганізава́насць, ‑і, ж.
Уласцівасць і стан неарганізаванага. З першых жа дзён Максіму прыйшлося ваяваць з сялянскаю кансерватыўнасцю, з неарганізаванасцю.Колас.Неарганізаванасць — вораг любой справе.Сергіевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
супраці́ўнік, ‑а, м.
Разм. Праціўнік, вораг. Ідэйны супраціўнік. □ Сцеражыся, супрацоўнік! Адбівае дні гадзіннік!Купала.Ды не маглі яны [ігракі] адно ўлічыць, Што супраціўнікі не жартавалі.Корбан.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
закаране́лы
1. закорене́лый;
~лая хваро́ба — закорене́лая боле́знь;
2. (неисправимый) закорене́лый, матёрый;
з. во́раг — закорене́лый (матёрый) враг
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
падгляда́ч, ‑гледача, м.
Абл. Той, хто ўпотай наглядае, выглядае каго‑, што‑н. [Аляксей:] — А чалавек на скале мне не спадабаўся. Падглядач. Такі больш небяспечны, чым адкрыты вораг.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
раз’яры́цца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.
Прыйсці ў ярасць. Раз’ярыўся поп, наступае грозна на Міколку.Лынькоў.Залезлі ў полі супастаты, Растуць акопы, раўчакі, І раз’ярыўся вораг люты!Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
zażarty
заўзяты; зацяты; бязлітасны; люты; злосны;
zażarty wróg — люты вораг
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Супара́т ’упарты’ (Нас., Бяльк., Мат. Маг., Юрч.), ’упарты, непаслухмяны’, ’супраціўнік, вораг, бунтаўнік’ (Гарэц.), ’супернік’ (Беларусіка, 19, 224), супара́тка ’ўпартая жанчына’, супара́тываць ’упарціцца; барухацца, супраціўляцца’ (Нас., Юрч.). Дэрыват ад супар (гл.) з суф. ‑ат, аб якім гл. Сцяцко, Афікс. наз., 120.