Verbum

завыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

Перарывіста, нудна выць.

Завываюць ваўкі.

Вецер завывае.

|| наз. завыва́нне, -я, н.

паўно́чна-ўсхо́дні, -яя, -яе.

Які мае адносіны да паўночнага ўсходу — напрамку паміж поўначчу і ўсходам.

П. вецер.

пахі́стваць, -аю, -аеш, -ае; незак., каго-што або чым.

Злёгку, час ад часу хістаць.

Вецер пахістваў дрэвы.

пе́ніць, -ню, -ніш, -ніць; незак., што.

Рабіць пеністым.

Вецер пеніў хвалі.

|| зак. успе́ніць, -ню, -ніш, -ніць; -нены.

брыз, -у, м.

Слабы вецер, які дзьме днём з мора на бераг, а ноччу — з берага на мора.

бу́йны, -ая, -ае.

1. Неспакойны, дзёрзкі, свавольны.

Б. нораў.

2. Моцны, парывісты.

Б. вецер.

|| наз. бу́йнасць, -і, ж.

саму́м, -у, м.

Сухі, гарачы вецер пустынь, што налятае шквалам і ўтварае пясчаныя буры.

|| прым. саму́мны, -ая, -ае.

шторм, -у, мн. -ы, -аў, м.

Моцная бура на моры.

|| прым. штармавы́, -а́я, -о́е.

Ш. вецер.

Штармавое папярэджанне.