mincing

[ˈmɪnsɪŋ]

adj.

1) празьме́рна ве́тлівы, мане́рны

2) які́ дро́бненька ступа́е, перабіра́е нага́мі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

urbane

[ɜ:rˈbeɪn]

adj.

1) ве́тлівы, ува́жлівы да і́ншых; даліка́тны

2) са сьве́цкімі мане́рамі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

léutselig

a

1) тавары́скі, про́сты, ве́тлівы

2) прыхі́льны, добразычлі́вы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

gesíttet

a

1) выхава́ны, ве́тлівы; ціхмя́ны

2) культу́рны, цывілізава́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

до́нья

(ісп. dona = пані)

ветлівы зварот да жанчын у Іспаніі і іншых іспанамоўных краінах.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

карэ́ктны

(ад лац. correctus = папраўлены)

ветлівы, тактоўны (напр. к-ая заўвага, к-ыя паводзіны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

◎ Ладзга́н ’пра малое дзіця, якое соваецца, лазіць куды не трэба’ (зэльв., Сцяц.). Балтызм, параўн. літ. lazgus ’гаваркі, ветлівы, далікатны’, lazgełi ’моцна гаварыць’, ’віцца, развівацца’ (Лаўчутэ, Балтызмы, П7).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шпіта́ль

(польск. szpital < ням. Spital, ад лац. hospitalis = гасцінны, ветлівы)

вялікая бальніца, звычайна ваенная.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Малёдны ’ветлівы, мяккі характарам’, іўеў. (Сцяшк. Сл.), малёдненька ’памалу, павольна’ (там жа). Няясна. Відавочна, балтызм. Параўн. літ. malóninis ’пяшчотны’, у якім у групе ‑nin‑ пасля адбылося распадабненне: ‑нн‑ > ‑дн‑.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ага́

(тур. aga)

1) вайсковы тытул у Асманскай імперыі;

2) ветлівы зварот у сучаснай Турцыі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)