Згвы́ліць ’плакаць’ (Касп.). Звонкі варыянт сквіл ’піск’ (гл.), як аскрак — возґры і г. д.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пу́рзнуць ’пырснуць, моцна паліцца’ (ТС). “Звонкі” варыянт гукапераймальнага пырснуць, гл. (у < ы пасля губнога).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трымкаце́ць (трымкоце́ць) ‘трымцець, трэсціся, калаціцца, дрыжэць’ (ТС), варыянт трамкаце́ць (гл.). Інтэнсіў да трымцець (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тырка́н ‘чорны таракан, Blatta orientalis’ (глыб., Жыв. НС). Фанетычны варыянт да таркан, тарака́н, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ра́хаць 1 ’рохкаць’ (Гарэц.), ря́хаць ’тс’ (Нас.). Фанематычны варыянт гукапераймальнага рохаць (гл.).
Ра́хаць 2 (ря́хаць) ’мець надзвычайную прыхільнасць да каго-, чаго-небудзь’ (Нас.). Фанематычны варыянт ро́хаць (гл.) ’мець моцную прыхільнасць да каго-небудзь, якая праяўляецца ва ўздыхах’ (Нас.) у выніку метафарычнага пераноса з ро́хаць ’рохкаць’ (гл. папярэдняе слова).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ацы́ля ’вокліч для адгону коней’ (КЭС, лаг.). З а (прыстаўнога) і цыля (гл.), варыянт ксыля.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жэўлець ’тлець’ (КСТ). Варыянт адлюстравання і.-е. *geul‑, прадстаўленага таксама ў жуляць (гл.). Параўн. жэўрэць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Сяцёр ’асетр’ (Юрч. Вытв.). Фанетычны дыялектны варыянт з адсячэннем пачатковага а‑ ад асяцёр (гл. асетр).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Тыры́ндзіць ‘гаварыць пустое, абы-што’ (Сцяшк. Сл., Скарбы₂). Экспрэсіўны фанетычны варыянт слоў тарандзіць, трындзіць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ісца́ ’стрыгучы лішай’ (Бяльк.), ’падскурны сверб падэшвы ці далоні’ (Нас., Касп.). Фанетычны варыянт асца (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)