непрыя́зна прысл., непрыя́зны

1. гл. непрыхільна, непрыхільны;

2. (недружалюбны) únfreundlich; féindselig (варожы); nicht wóhlwollend, ábgeneigt (нядобразычлівы)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

агрэсі́ўны

(фр. agressif, ад лац. aggressio = напад)

1) захопніцкі (напр. а-ыя сілы);

2) варожы, наступальны (напр. а. тон).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

мадэрні́зм, ‑у, м.

1. Варожы рэалізму напрамак у літаратуры і мастацтве 19 — пачатку 20 стст., характэрнымі рысамі якога з’яўляюцца дэкадэнцтва і містыцызм.

2. Умоўны тэрмін, прыняты для абазначэння розных сучасных напрамкаў нерэалістычнага мастацтва (сюррэалізму, экзістэнцыялізму і інш.).

[Фр. modernisme ад moderne — самы новы, сучасны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нядобразычлі́вы nicht wóhlwollend, míssgünstig, ábgeneigt; übel wóllend (варожы);

быць нядобразычлі́вым да каго-н. j-m übel wóllen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

наме́р, ‑у, м.

Жаданне, замысел што‑н. зрабіць. Добры намер. Варожы намер. Здзейсніць свае намеры. □ [Лабановічу] ўспаміналіся першыя дні прыезду сюды, яго намеры і планы. Колас. [Мікола:] Не было ў мяне намеру крыўдзіць цябе. Крапіва.

•••

З намерам — з пэўнай мэтай, знарок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

virulent

[ˈvɪrələnt]

adj.

1) ве́льмі атру́тны; сьмяро́тны, забо́йчы

a virulent poison — сьмяро́тная атру́та

2) зье́длівы; ве́льмі варо́жы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

месцазнахо́джанне, ‑я, н.

Месца, дзе хто‑, што‑н. знаходзіцца. Выконваючы аператыўнае заданне камандавання палка, Гравэ з групай таварышаў прабіраўся ў варожы стан, каб дазнацца пра месцазнаходжанне штаба белых. Барашка. Высокая бляшаная труба з дратамі-адводамі паказвае на месцазнаходжанне паравога млына. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

крыху́, прысл.

1. У невялікай колькасці; трошкі, нямнога. Выпіць крыху вады. Адрэзаць крыху хлеба.

2. Чуць-чуць; у нязначнай ступені. Пужліва-варожы змрок крыху расступіўся, парадзеў. Колас. Міколка прасіў дзеда даць яму паднесці пісталет, каб крыху ён, дзед, адпачыў. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́лазка, ‑і, ДМ ‑зцы; Р мн. ‑зак; ж.

1. Выхад за межы свайго размяшчэння для нападу на ворага.

2. Разм. Прагулка за межы населенага пункта. Лыжная вылазка. Вылазка ў лес.

3. перан. Нечаканы варожы выпад. Вылазка класавага ворага. Нацыяналістычная вылазка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Infiltránt

m -en, -en (варо́жы) аге́нт (які́ пранікае ў якую-н. арганізацыю)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)