ю́ка, ‑і, ДМ юцы, ж.

1. Паўднёвая вечназялёная дрэвавая расліна сямейства агававых, што разводзіцца як дэкаратыўная.

2. Валокны гэтай расліны, з якіх вырабляюць канаты, рагожы і пад.

[Ісп. yuca з мовы паўднёваамерыканскіх індзейцаў.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

валакно́ ср., в разн. знач. волокно́;

ільняно́е в. — льняно́е волокно́;

нерво́вае в. — не́рвное волокно́;

мы́шачныя вало́кны — мы́шечные воло́кна

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цэнтраімклі́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Накіраваны ў час руху ад перыферыі да цэнтра; проціл. цэнтрабежны. Цэнтраімклівая сіла.

2. Такі, які праводзіць узбуджэнне ад перыферыі да цэнтральнай нервовай сістэмы (пра нервы). Цэнтраімклівыя нервовыя валокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вазадылята́тары

(ад лац. vas = сасуд + dilatare = расшыраць)

сасударасшыральныя нервовыя валокны (параўн. вазаканстрыктары).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вазаканстры́ктары

(ад лац. vas = сасуд + constrictio = сцягванне)

сасудазвужальныя нервовыя валокны (параўн. вазадылятатары).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

раскудзе́ліць, ‑лю, ‑ліш, ‑ліць; зак., што.

Разм. Растрапаць, раздзяліць на валокны. Раскудзеліць вужышча. // Распушыць, раскудлачыць. Якім падпёр абедзвюма чорнымі, заскарузлымі далонямі свае даўно нябрытыя, шурпатыя шчокі, раскудзеліў па іх сівыя.., густыя валасы. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

джут ​1, ‑у, М джуце, м.

Травяністая трапічная расліна сямейства ліпавых, валокны якой ідуць на выраб грубых тканін, вяровак.

[Англ. jute.]

джут ​2, ‑у, М джуце, м.

Масавая гібель жывёлы ад бяскорміцы ў мясцовасцях з круглагадовай пашай.

[Манг.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сенсо́рны

(лац. sensorium = орган пачуццяў, ад sensus = пачуццё, адчуванне)

звязаны з пачуццямі, з органамі пачуццяў;

с-ыя нервовыя валокны — валокны, па якіх узбуджэнне перадаецца з органаў і тканак у цэнтральную нервовую сістэму (параўн. маторны 2).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

бурэ́т

(фр. bourrette, ад bourrer = набіваць)

кароткія шаўковыя валокны, якія выкарыстоўваюць для атрымання нізкасортных нітак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

луб, -у, м.

1. Валакністая тканка раслін, па якой перамяшчаюцца арганічныя рэчывы (спец.).

2. Пласт, кавалак кары ліпы, вяза і іншых ліставых дрэў разам з валакністай унутранай часткай.

3. Валокны некаторых раслін (лёну, канапель), якія ідуць на выраб пражы.

|| прым. лу́бавы, -ая, -ае, лубяны́, -а́я, -о́е і лу́бачны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Лубавае (лубяное) валакно.

Лубяная (лубачная) каробка (зробленая з лубу; у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)