валакно́

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. валакно́ вало́кны
Р. валакна́ вало́кнаў
Д. валакну́ вало́кнам
В. валакно́ вало́кны
Т. валакно́м вало́кнамі
М. валакне́ вало́кнах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

валакно́, -а́, мн. вало́кны, -аў, н.

1. звычайна мн. Выцягнутая ў даўжыню клетка расліннай або жывёльнай тканкі.

Валокны драўніны.

Нервовыя валокны.

2. таксама зб. Ніткападобная эластычная пасма расліннага, мінеральнага або штучнага паходжання.

Ільняное в.

Штучнае в.

Валокны цэлюлозы.

|| памянш. валако́нца, -а, мн. -ы, -аў, н.

|| прым. валако́нны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

цэнтрабе́жны, -ая, -ае.

Накіраваны ў час руху ад цэнтра да перыферыі.

Цэнтрабежныя сілы.

Цэнтрабежныя нервовыя валокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

валакно́, ‑а; мн. валокны, ‑аў; н.

1. Ніткападобная эластычная пасма расліннага, мінеральнага або штучнага паходжання, з якой вырабляюць пражу, вату і пад. Ільняныя валокны. Штучнае валакно. Валокны цэлюлозы.

2. Выцягнутая ў даўжыню клетка расліннай або жывёльнай тканкі. Валокны драўніны. Нервовыя валокны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пі́та

‘валокны; птушка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пі́та пі́ты
Р. пі́ты пі́т
Д. пі́це пі́там
В. пі́ту пі́т
Т. пі́тай
пі́таю		 пі́тамі
М. пі́це пі́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

пі́та

‘валокны; птушка’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пі́та пі́ты
Р. пі́ты пі́т
Д. пі́це пі́там
В. пі́ту пі́ты
Т. пі́тай
пі́таю		 пі́тамі
М. пі́це пі́тах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

размача́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што.

Растрапаць, раздзяліць на валокны.

Р. канец вяроўкі.

|| незак. размача́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

раскудзе́ліцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -ліцца; зак. (разм.).

Растрапацца, раздзяліцца на валокны.

Вяроўка раскудзелілася.

|| незак. раскудзе́львацца, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ацета́тный ацэта́тны;

ацета́тные воло́кна ацэта́тныя вало́кны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

раскудзе́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак., што (разм.).

Растрапаць, раздзяліць на валокны; раскудлаціць.

Вецер раскудзеліў валасы.

|| незак. раскудзе́льваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)