Ráubkrieg

m -(e)s, -e захо́пніцкая вайна́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Grábenkrieg

m -(е)s, -e пазіцы́йная вайна́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Тата́р ’татарын’: Устань мілы, татар едзіць, Татар едзіць — вайна будзіць (з нар. песні; ушац., Полымя, 2001, 3, 270). Гл. татарын.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

блі́цкрыг, ‑у, м.

Маланкавая вайна германскіх мілітарыстаў, разлічаная на хуткую перамогу.

[Ням. Blitzkrieg — маланкавая вайна.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антынаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Варожы інтарэсам народу. Антынародная палітыка царызму. Антынародная вайна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дынасты́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дынастыі. Дынастычныя інтарэсы. Дынастычная вайна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вае́нны, -ая, -ае.

1. гл. вайна.

2. Які мае адносіны да абслугоўвання арміі і патрэб вайны.

Ваенная прамысловасць.

Ваеннае становішча.

На в. лад.

3. у знач. наз. вае́нны, -ага, мн. -ыя, -ых, м. Тое, што і ваеннаслужачы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

разлучы́ць, -лучу́, -лу́чыш, -лу́чыць; -лу́чаны; зак., каго-што.

1. Прымусіць расстацца (блізкіх, сяброў); разысціся.

Вайна разлучыла родных.

2. Раздзяліць, аддзяліць што-н. ад чаго-н.

Р. канцы правадоў.

|| незак. разлуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. разлучэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

інтыфа́да ж паліт (вайна ў Палесціне) Intifáda f -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

імперыялісты́чны imperialístisch;

імперыялісты́чная вайна́ гіст der imperialístische Krieg

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)