рэкла́мны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэкламы. Рэкламнае бюро. // Які з’яўляецца рэкламай. Рэкламны плакат.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выліча́льнік, ‑а, м.

1. Асоба, якая займаецца вылічэннямі. Вылічальнік канструктарскага бюро.

2. Прыбор, які робіць вылічэнні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даве́дачны

1. (бюро, аддзел) Áuskunfts-;

2. (літаратура) Náchschlage-

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

канстру́ктарскі Konstruktións-;

канстру́ктарскае бюро́ Konstruktiónsbüro n -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пульт (ТСБМ). Запазычана праз рускую мову з ням. Pult ’падстаўка пад кнігу або ноты; бюро’, што з лац. pulpitum ’падстаўка; кафедра’, параўн. польск. pulpit ’у касцёле падстаўка пад імшал’, паходжанне якога застаецца нявысветленым (Сной, 514).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

інфармацы́йны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інфармацыі. Інфармацыйнае паведамленне. Інфармацыйнае бюро. Інфармацыйны бюлетэнь.

•••

Інфармацыйная мова гл. мова.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Канто́ра ’калгасная канцылярыя’ (Сцяшк.), ’аддзел прадпрыемства з арганізацыйна-гаспадарчымі функцыямі’ (ТСБМ, Яруш.). З рус. контора ’тс’, якое з ням. Kontor або з гал. kantoor < франц. comptoir ’бюро’, ’прылавак’ < compter ’лічыць’ (Фасмер, 2, 313; Слаўскі, 2, 47).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

афекта́цыя, ‑і, ж.

Незвычайная ўзрушанасць, штучнасць у манерах, паводзінах, прыўзнятасць у мове. Калі аднойчы на пасяджэнні бюро райкома ўстала пытанне аб замене старшыні ў заняпалым калгасе «Маяк», .. [Сцяпан Апанасавіч] папрасіў слова і без усякай асаблівай афектацыі сказаў, што калі б члены бюро даверылі яму, ён паехаў бы туды працаваць. Краўчанка.

[Лац. affectatio.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палітбюро́, нескл., н.

Палітычнае бюро; кіруючы партыйны орган, які выбіраецца на пленуме ЦК і дзейнічае ў перыяд паміж пленумамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даве́дачны, ‑ая, ‑ае.

1. Прызначаны для выдачы даведак. Даведачнае бюро. Даведачны аддзел.

2. Які змяшчае ў сабе даведкі. Даведачная літаратура.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)