1) часовая падкладка пад што-н. у выглядзе нятоўстага бервяна, жэрдкі;
2) падваліна, папярочнае бервяно, на якое насцілаецца падлога.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)
timber
[ˈtɪmbər]
n.
1) лесаматэрыя́л -у m
2) будаўні́чы матэрыя́л
timber yard — склад будаўні́чых матэрыя́лаў
3) бервяно́n.; кало́да f.; бэ́лькаf.
4) дрэ́вы pl.; лес на пні
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Балко́н. Рус.балко́н, укр.балко́н. Запазычанне з ням.Balkon або франц.balcon (а гэта з італ.balcone < лангаб., ст.-в.-ням.balko ’бэлька’). Фасмер, 1, 116; Шанскі, 1, Б, 24–25.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
БАЛКО́Н
(італьян. balcone ад позналац. balcus бэлька),
канструкцыйны элемент пабудовы і маст. афармлення фасадаў будынкаў; агароджаная (кратамі, балюстрадай, парапетам) пляцоўка на кансольных бэльках, якая выступае са сцяны, або пліта (пераважна жалезабетонная) на фасадзе ці ў інтэр’еры (напр., у тэатры). Сустракаецца тып балкона без вынасу (т.зв. «французскі балкон»), які робіцца ў праёме балконных дзвярэй. Балкон як элемент пабудовы ўзнік на Усходзе. У Еўропе з’явіўся ў сярэднія вякі ў абарончым (машыкулі) і культавым (амбон) дойлідстве.
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
Со́лам’е ‘падоўжаная бэлька ў гаспадарчых памяшканнях на сохах’ (ЛА, 4), ‘праход у печ, чалеснікі’ (ЛА, 4, Пятк. 1, Шушк.), со́ламеня, со́ламень, со́лен ‘тс’ (ЛА, 4), со́ламя, со́ламянь ‘полымя (у печы)’ (Сл. ПЗБ). Гл. саламя.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ба́лі (мн.) ’некалькі плытоў сплаўленага лесу, звязаных разам’ (Маслен.). Параўн. рус.ба́ля ’паля’. Ад ба́ля ’паля, бервяно’, якое ўзнікла дэкампазіцыяй з ба́лька, ба́лка ’бэлька, паля’ (< ням.; ‑ка ўспрымалася як суфікс і было ўтворана новае слова ба́ля).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лі́мах ’гультай’ у параўнанні лыжэть (^’ляжыць’) былімах (драг., І. Лучыц-Федарэц.). Відавочна, лімаг, якое з прасл.!!!ёт££ъ ’бэлька’ (гл. лемягі, лемяг). Параўн. польск. пшас- нышск. lemięga ’чалавек, не варты ні да чаго, няўклюда’ (Слаўскі, 4, 149).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мацёнка ’бэлька пад насцілам з дошак для стога, якая кладзецца на слупкі’ (ТС). Палескае. Да ма́ці (гл.). Утворана пры дапамозе памяншальна-ласкальнага суфікса ‑ён‑к‑а, параўн. драг.ма́тёнка ’матуля, матухна’, рус.арханг., пск.ма́тенка, матёнка ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ба́нта ’папярочная планка ў кроквах’ (Шушк.). Укр.ба́нта, ба́нтина ’тс’. Запазычанне з ням.Band (дакладней, з с.-в.-ням.bant) ’звязка, спалучэнне, папярочная бэлька’ праз пасрэдніцтва польск.banta, bant ’тс’. Фасмер, ZfslPh, 28, 116; Шалудзька, Нім., 21; Рудніцкі, 74.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ро́спаркі, ро́споркы — частка кроснаў (Сл. Брэс.), ро́спыркі, роспіркі, распо́ры ’гарызантальныя папярочныя планкі, што змацоўваюць раму ткацкага станка’, ’пругі пры тканні’ (Уладз.). Да распіра́ць (гл.). Аналагічна рус.распорка, польск.rozporka, rozpora, rozpornica, чэш.rozpora, rozpěra, rozporek ’перакладзіна’, ’распорка’, ’распорная бэлька’.