Пуштэ́нт ’камень, якім націраюць боты для глянцу’ (Бяльк.). Запазычанне, крыніца невядомая.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падтапта́цца, ‑топчацца; зак.

Разм. Крыху знасіцца (пра абутак). Падтапталіся боты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абсаю́зіць, ‑саюжу, ‑саюзіш, ‑саюзіць; зак., што.

Абшыць саюзкамі. Абсаюзіць боты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кі́рзавы, ‑ая, ‑ае.

Пашыты з кірзы. Кірзавыя боты. Кірзавая сумка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́расткавы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вырастка. Вырасткавыя боты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вайлакі́ ’мяккія валёнкі’. Да войлак ’лямец’. Множны лік пад уплывам валёнкі, боты.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Канто́плі ’апоркі, боты з парэзанымі халявамі’ (стол., Сакал.). Сапсаванае з пантофлі (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сухасту́пы ’боты’ (Бяльк.). Магчыма, іранічнае ўтварэнне ад сухі (гл.), параўн. макраступы, гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

паабчышча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; зак., каго-што.

1. Абчысціць усё, многае або ўсіх, многіх.

П. боты ад снегу.

2. Абакрасці ўсіх, многіх (разм.).

За некалькі дзён паабчышчалі многія хаты ў наваколлі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

праві́дла, -а, мн. -ы, -аў, н. (спец.).

1. Лінейка для праверкі правільнасці каменнай кладкі, тынкоўкі.

2. Прыстасаванне ў форме ступні чалавека, якая кладзецца ў боты, іншы абутак для захавання яго формы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)