Вы́чынка ’апрацоўка скуры’ (Янк. III). Ад вы́чыніць < чыніць *’дубіць, апрацоўваць скуры’; параўн. укр. чинити, рус. дыял. паўдн. чинить ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

лесазаво́д, ‑а, М ‑дзе, м.

Завод, на якім адбываецца пачатковая апрацоўка лесу (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мерсерыза́цыя, ‑і, ж.

Спец. Апрацоўка пражы растворам едкага натру для павышэння яе моцнасці і шаўкавістасці.

[Ад імя хіміка Джона Мерсера.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасло́йны, ‑ая, ‑ае.

Які робіцца асобнымі слаямі, па слаях. Паслойная апрацоўка глебы. Паслойная здабыча торфу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Bódenbearbeitung

f - апрацо́ўка гле́бы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hólzbearbeitung

f - апрацо́ўка драўні́ны

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Fértigstellung

f - вы́раб; апрацо́ўка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Metállverarbeitung

f - апрацо́ўка мета́лаў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

вулканіза́цыя, ‑і, ж.

Хімічная апрацоўка матэрыялаў для таго, каб падаць ім пругкасць, трываласць і пад. уласцівасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадпасяўны́, ‑ая, ‑ое.

Які бывае перад сяўбою, папярэднічае сяўбе. Перадпасяўная культывацыя. Перадпасяўная апрацоўка насення. Перадпасяўны перыяд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)