Verbum

павыбяга́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Выбегчы адкуль-н. — пра ўсіх, многіх.

Дзеці павыбягалі з хаты.

вон, прысл. і часц.

1. прысл. Прэч, на двор.

Выгнаць з хаты вон.

2. часц. Рашучае патрабаванне выбірацца адкуль-н., выходзіць.

Вон адсюль!

выцяка́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак.

1. гл. выцечы.

2. Пра раку: браць пачатак адкуль-н.

Рака выцякае з возера.

выто́к, -у, мн. -і, -аў, м.

1. Месца, адкуль выцякае рака, ручай.

Ад вытоку да вусця.

2. перан., чаго. Пачатак, першакрыніца чаго-н.

Вытокі культуры.

вы́лецець, -лечу, -леціш, -леціць; -леці; зак.

1. Летучы, накіравацца, адправіцца куды-н.

Птушка вылецела з гнязда.

Пасажыр вылецеў у Маскву.

Вылецела з галавы (перан.: знікла, забылася).

2. Летучы, з’явіцца адкуль-н.

Самалёты вылецелі з-за хмары.

3. перан. Аказацца звольненым, выключаным адкуль-н. (разм.).

В. са службы.

|| незак. вылята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. вы́лет, -у, М -леце, м. (да 1 і 2 знач.).

вы́сунуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нься; зак.

1. Паказацца адкуль-н.; выставіцца.

В. з акна.

2. Прасунуцца наперад.

Рота высунулася на паўкіламетра.

|| незак. высо́ўвацца, -аюся, -аешся, -аецца.