залічы́ ць , ‑лічу, ‑лічыш, ‑лічыць; зак. , каго-што .
1. Уключыць у склад каго‑, чаго‑н., у якую‑н. катэгорыю. Залічыць студэнтам. Залічыць на работу. □ — Можаш, Сцяпан Захаравіч, залічыць мяне ў брыгаду па зборцы машын, — сказаў Амяллян. Хадкевіч . // Адвесці да ліку пэўных асоб, прадметаў, з’яў. Залічыць у адстаючыя. Залічыць раман да лепшых твораў.
2. Прылічыць каму‑н., занесці на чый‑н. рахунак. Залічыць працадзень.
3. Палічыць засвоеным, выкананым, паставіўшы залік (у 1 знач.). Залічыць курсавую работу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пазакіда́ ць , ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак. , каго-што .
1. Ускінуць на што‑н. або закінуць куды‑н. усё, многае. Мы пазакідалі, хто пад палаці, а хто на гарышчы, абрыдлыя за доўгую зіму лапці і бегалі басанож. Сабаленка .
2. Разм. Кінуўшы, палажыўшы не на сваё месца, згубіць усё, многае. Пазакідаць інструменты.
3. Адкінуць, адвесці (частку цела, адзенне і пад.) убок, уверх, уніз. Пазакідаць рукі назад.
4. Кідаючы, запоўніць або прыкрыць усё, многае. Пазакідаць ямы ламаччам.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
öffnen
vt адчыня́ ць, адкрыва́ ць, раскрыва́ ць, адкарко́ ўваць
j-m die Á ugen ~ — адкры́ ць каму́ -н. і́ сціну [пра́ ўду] (на што-н. )
j-m sein Herz ~ — разм. адве́ сці душу́ (каму-н. )
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
скі́ нуць , -ну, -неш, -не; скінь; -нуты; зак.
1. каго-што . Кінуць уніз з чаго-н.
С. снег са страхі.
С. дэсант.
2. што . Зняць з сябе (вопратку, абутак і пад. ), рыўком адкінуць што-н. з чаго-н.
С. боты.
С. з галавы хустку.
3. што . Паменшыць на якую-н. колькасць, велічыню (разм. ).
С. сотні дзве.
Эх, с. бы гадоў дзесяць!
4. перан. -н. панавання, звергнуць, пазбавіць улады.
С. путы няволі (высок. ).
5. што . У гідратэхніцы: адвесці ваду з якога-н. вадаёма.
С. воды ў мора.
|| незак. скіда́ ць , -а́ ю, -а́ еш, -а́ е і скі́ дваць , -аю, -аеш, -ае.
|| наз. скіда́ нне , -я, н. і скі́ дванне , -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
разве́ сці ¹, -вяду́ , -вядзе́ ш, -вядзе́ ; -вядзём, -ведзяце́ , -вяду́ ць; -вёў, -вяла́ ; -ло́ ; -вядзі́ ; -ве́ дзены; зак.
1. каго (што ). Ведучы, даставіць (многіх) у розныя месцы.
Р. вартавых.
2. перан. -н. , аддаліць аднаго ад другога.
Лёс навекі нас развёў.
3. каго (што ). Скасаваць чый-н. шлюб.
4. Адвесці часткі чаго-н. у розныя бакі; рассунуць, расставіць што-н. злучанае.
Р. мост.
◊
Развесці рукамі (разм. ) — павесці рукамі ў розныя бакі ў знак здзіўлення, бяссілля ў вырашэнні якой-н. справы.
|| незак. разво́ дзіць , -джу, -дзіш, -дзіць.
|| наз. развядзе́ нне , -я, н. знач. ), разво́ д , -у, М м. знач. ) і разво́ дка , -і, Д М ж. знач. ; спец. ).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
убо́ к прысл é ite, zur Sé ite;
адве́ сці каго -н убо́ к для размовы ) j-n é ite né hmen*;
адкла́ сці што -н убо́ к etw. A é ite lé gen;
кі́ нуцца убо́ к é ite wé rfen*;
звярну́ ць убо́ к é itlich) á bbiegen* vi s
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
адво́ дзіць несов.
1. в разн. знач. и́ ть; (из какого-л. места — ещё ) уводи́ ть;
2. (не соглашаться с чем-л. ) отводи́ ть, отклоня́ ть, отверга́ ть;
3. (мешать осуществлению чего-л. ) отводи́ ть, отвраща́ ть;
4. отводи́ ть, предоставля́ ть;
5. (для удара ) зама́ хиваться, заноси́ ть (руку ); см. адве́ сці
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разве́ сці
1. (адвесці куды-н í nführen vt ó rtbringen* vt
2. (разняць, аддзяліць адно ад другога ) tré nnen vt á nder brí ngen*;
3. (адвесці ў розныя бакіá nder né hmen*; aus¦einá nder brí ngen* vt é hen vt á ufziehen* vt мост );
4. юрыд мужа і жонку ) sché iden* vt é ine É he á uflösen;
5. (жывёл, птушак ) züchten vt á nbauen vt á npflanzen vt расліны );
6. (разбавіць ) verdünnen vt á uflösen vt é hen lá ssen* (растварыць );
разве́ сці фа́ рбу á rbe á nrühren;
разве́ сці рука́ мі Á rme á usbreiten;
разве́ сці аго́ нь é uer á nmachen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
oderwać
зак.
nie mógł od niej oderwać oczu перан. адвесці );
oderwać myśl — od czego перастаць думаць аб чым
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
пазво́ дзіць , ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; каго-што .
1. Звесці ўніз усіх, многіх. Пазводзіць дзяцей з ганка на двор.
2. Адвесці на другое месца ўсіх, многіх. Пазводзіць коней убок.
3. Зрабіць нерухомым усё, многае. Сутарга пазводзіла ногі.
4. Звесці куды‑н., злучыць, аб’яднаць у што‑н. усіх, многіх. Пазводзіць піянерскія дружыны на плошчу. Пазводзіць палкі ў дывізію. □ Пазводзілі [калгаснікі] каро[ў] у большыя гумны, .. нават вазоў колькі канюшыны абагулілі. Чорны .
5. Знішчыць, перавесці ўсіх, многіх або ўсё, многае. Пазводзіць лясы.
6. перан. Збіць з правільнага шляху ўсіх, многіх.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)