considering

[kənˈsɪdərɪŋ]

1.

prep.

беручы́ пад ува́гу, ма́ючы на ўва́зе

2.

adv.

беручы́ пад ува́гу абста́віны; адно́сна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

aggravation

[,ægrəˈveɪʃən]

n.

1) паго́ршаньне, абвастрэ́ньне, узмо́цненьне n.

2) Law пагарша́льныя абста́віны

3) злосьць f., раздра́жненьне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

неспрыя́льна нареч.

1. неблагоприя́тно;

абста́віны скла́ліся н. — обстоя́тельства сложи́лись неблагоприя́тно;

2. недоброжела́тельно, неблагожела́тельно, неблагоскло́нно;

да яго́ адне́сліся н. — к нему́ отнесли́сь недоброжела́тельно (неблагожела́тельно, неблагоскло́нно)

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рэалі́ст

(ад с.-лац. realis = сапраўдны)

1) прадстаўнік рэалізму ў літаратуры, мастацтве;

2) асоба, якая вызначаецца практычным падыходам да жыцця, умее цвяроза ацэньваць наяўныя ўмовы, абставіны, магчымасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Вару́нак ’акалічнасць, абставіны’ (Яруш.), вару́нкі ’ўмовы’ (Гарэц.); ’акалічнасці, умовы’ (Др.-Падб.). Ст.-бел. варунк ’умова’ (Чартко, Дасл. (Гродна), 59), варунок ’тс’ (з XVI ст.; Булыка, Запазыч.). Укр. варунок (з XVI ст.). Запазычанне з польск. warunek, а гэта з ням. Wahrung. Гл. Булыка, Запазыч., 57; Чартко, там жа (апошні ст.-бел. варунк выводзіць прама з ням.); Цімчанка, 189; Рудніцкі, 319; Рыхардт, Poln., 110.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перакруці́ць, -учу́, -у́ціш, -у́ціць; -у́чаны; зак., што.

1. Павярнуць кругом, процілеглым бокам, канцом.

П. педалі.

2. Звіць вельмі туга, крута; сапсаваць празмерным закручваннем.

П. вужышча.

П. кран.

3. Наматаць на што-н. другое або іначай.

П. шалік на шыі.

4. перан. Перайначыць, зрабіць на свой лад (разм.).

Новыя абставіны ўсё перакруцілі.

5. перан. Сказіць, змяніць змест, форму чаго-н. (разм.).

П. чые-н. словы.

|| незак. перакру́чваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

extenuate

[ɪkˈstenjueɪt]

v.t.

1) зьмянша́ць (віну́, памы́лку), зьмякча́ць, частко́ва апра́ўдваць

2) аслабля́ць, зьмянша́ць

extenuating circumstances — абста́віны, які́я аслабля́юць, зьмянша́юць (віну́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

становішча, стан, абставіны (мн.), умовы (мн.), акалічнасці (мн.), сітуацыя; атмасфера (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Пра́ктыка ’жыццё, рэчаіснасць як галіна прымянення і праверкі ведаў, палажэнняў; скарыстанне ведаў, навыкаў на справе; дзейнасць урача або юрыста’ (ТСБМ), ’нечаканы выпадак, абставіны’ (Нас.), пра́хтыка ’практыка’ (Шат.), пра́ктык, практыкава́ць, практы́чны. Ст.-бел. практика, практыка ’інтрыгі; прароцтва’ < ст.-польск. praktyka < лац. practica (Булыка, Запазыч., 257). Сучаснае пра́ктыка праз рус. пра́ктика (гл. Крукоўскі, Уплыў, 78) узыходзіць да той жа лацінскай крыніцы і, далей, да грэч. πρακτική (Фасмер, 3, 353).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

emergency [ɪˈmɜ:dʒənsi] n. непрадба́чаны вы́падак; надзвыча́йныя абста́віны;

in case of emergency у вы́падку кра́йняй неабхо́днасці;

an emergency exit запасны́ вы́хад;

an emergency landing вы́мушаная паса́дка;

a state of emergency надзвыча́йнае стано́вішча

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)