Régenbogenhaut

f -, -häute ра́дужная абало́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Schléimhaut

f -, -häute слі́зістая абало́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Hírnhaut

f - анат. мазгава́я абало́нка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мазгавы́ мозгово́й;

○ м. прыда́так — мозгово́й прида́ток;

~ва́я абало́нка — мозгова́я оболо́чка;

м. цэнтр — мозгово́й центр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

серо́зны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які выдзяляецца абалонкай, што высцілае ўнутраныя поласці цела (брушыну, плеўру і пад.); сываратачны. Серозная вадкасць. // Які мае адносіны да выдзялення вадкасці абалонкай унутраных поласцей цела, увільготніваецца гэтай вадкасцю. Серозная поласць.

•••

Серозная абалонка — тонкая абалонка, што высцілае ўнутраныя поласці цела і органы, якія знаходзяцца ў іх.

[Ад лац. serum — сываратка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кле́тачны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да клеткі (у 1, 4 знач.). Клетачнае развядзенне норак. Клетачная абалонка. Клетачны сок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мазгавы́, ‑ая, ‑ое.

Які мае адносіны да мозга (у 1 знач.), мозгу (у 4 знач.). Мазгавая абалонка. Мазгавы прыдатак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́сцыя, ‑і, ж.

Тонкая абалонка са злучальнай тканкі, якая пакрывае асобныя мышцы або групы іх, а таксама некаторыя органы.

[Ад лац. fascia — павязка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

слі́зісты спец Schleim -; schléimig;

слі́зістая абало́нка анат Schléimhaut f -, -häute

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

mucous membrane

сьлі́зістая абало́нка (во́ка, но́са, го́рла)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)