ёсць¹.

1. Форма цяпер. часу ўсіх асоб адз. і мн. ліку дзеяслова быць; існуе, маецца ў наяўнасці.

Ё. сябры.

Ё. спадзяванне.

2. Служыць звязкай у састаўным іменным выказніку.

Што ё. сумленне? Закон ё. закон.

Гаспадарка ё. мая апора.

◊

Што ёсць духу (разм.) —

1) вельмі хутка (бегчы, ехаць і пад.);

2) вельмі моцна (крычаць і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

жэто́н, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Металічны знак, які паказвае на прыналежнасць да якой-н. арганізацыі або выдаецца на памяць аб якой-н. падзеі.

Сярэбраны ж.

2. Кружок з металу, пластмасы, які служыць умоўным знакам чаго-н., дае права на што-н.

Атрымаць ж. у гардэробе.

Купіць ж. у метро.

|| прым. жэто́навы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зацяжны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які доўга цягнецца; працяглы. Зацяжны дождж. Зацяжная восень. Зацяжная вайна.

2. Які служыць для зацяжкі (у 4 знач.). Зацяжная машына.

•••

Зацяжны скачок гл. скачок.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

завадны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які прыходзіцца ў рух заводам ​2 (у 3 знач.). Завадная лялька.

2. Які служыць для заводу ​2 (у 1 знач.). Завадная ручка. Завадны ключ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

націскны́, ‑ая, ‑ое.

1. Спец. Які служыць для націскання. Націскны болт.

2. Які прыводзіцца ў дзеянне націсканнем. Міна націскнога дзеяння.

3. Такі, на які падае націск. Націскныя галосныя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́ндус, ‑а, м.

Спец. Нахіленая пляцоўка каля ўваходу ў будынак, якая замяняе сабою лесвіцу, а таксама служыць для ўезду аўтамашын і экіпажаў на мост, у гараж і пад.

[Фр. pente douce — нахілены спуск.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пасы́лачны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пасылкі (у 1 знач.). Пасылачныя судны.

2. Які мае адносіны да пасылкі (у 2 знач.), служыць для пасылак. Пасылачная квітанцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прашыўны́, ‑ая, ‑ое.

1. Прашыты наскрозь. Прашыўная падэшва.

2. Забяспечаны прашыўкамі (у 2 знач.). Прашыўныя рукавы.

3. Спец. Які прызначаны, служыць для прашыўкі (у 3 знач.). Прашыўны прэс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рудаспу́ск, ‑у, м.

Спец. Нахіленая падземная горная вырабатка, якая не мае непасрэднага выхаду на зямную паверхню і служыць для спуску карысных выканняў, парожняй пароды і інш. грузаў самаплывам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

саслужы́вец, ‑жыўца, м.

Той, хто працуе, служыць з кім‑н. у адным месцы, установе і пад. [Я] адшукала будоўлю, дзе працуе зямляк, яго самога, ягоных начальнікаў і саслужыўцаў. Лось.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)