хозя́йский

1. гаспада́рскі;

2. (хозяйственный, заботливый) гаспада́рлівы; гаспада́рскі;

хозя́йское отноше́ние к де́лу гаспада́рлівыя (гаспада́рскія) адно́сіны да спра́вы;

хозя́йский глаз гаспада́рскае во́ка;

де́ло хозя́йское разг. спра́ва ва́ша (твая́, яго́, яе́).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

аўтамато́рны

(ад аўта- + матор)

які мае адносіны да аўтамабільных матораў, іх канструявання і вытворчасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

генера́тарны

(ад генератар)

які мае адносіны да генератара (напр. г-ая лямпа, г. газ).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дуалісты́чны

(ад лац. dualis = дваісты)

1) які мае адносіны да дуалізму;

2) дваісты, раздвоены.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кало́ідны

(ад калоід)

які мае адносіны да калоіду, з уласцівасцямі калоіду (напр. к. раствор).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

магні́тны

(ад магніт)

1) які мае адносіны да магніта;

2) які мае ўласцівасць магніта.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мініяцю́рны

(ад мініяцюра)

1) які мае адносіны да мініяцюры;

2) перан. маленькі і вытанчаны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

монамалекуля́рны

(ад мона- + малекулярны)

які мае адносіны да слоя рэчыва таўшчынёй у адну малекулу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

мутаге́нны

(ад лац. muto = змяняю + -генны)

які мае адносіны да мутагенаў, выклікае мутацыю 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

То́рак (то́рок) ’праход’, ’троп звера’ (ТС), сюды ж торокова́ць ’снаваць, рабіць праходы (пра звера)’ і, магчыма, торокова́цца ’такаваць (пра цецерукоў)’ (ТС). Дэмінатыўнае ўтварэнне з суф. *‑ъkъ ад тор 1 (гл.). Няясныя адносіны да таро́к ’кладка з калодаў праз рэчку’ (гл.), што бліжэй да тар, та́ра ’плыток для пераезду’ (ТС), гл.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)