трасёр, ‑а, м.

Прыстасаванне ў дне снарада, дзякуючы якому снарад пры палёце пакідае пасля сябе след.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаме́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; незак.

Разм. Станавіцца хамам (у 2 знач.), пачынаць весці сябе па-хамску.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шалапу́тнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Паводзіць сябе як шалапут; лайдачыць, сваволіць. Не працуе, а шалапутнічае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даскака́цца разм (давесці сябе да непрыемных вынікаў) перан durch léichtsinniges Benéhmen in éine míssliche Láge geráten*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

некульту́рна прысл, некульту́рны

1. únkultiviert [-vi:rt]; úngebildet, roh;

паво́дзіць сябе́ некульту́рна sich schlecht benéhmen*;

2. бат wíldwachsend

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

шку́рны

1. (які мае адносіны да шкуры) Fell;

2. разм (які дбае толькі пра сябе) éigennützig

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

fingíeren

vt выдумля́ць; сімулява́ць

Entschlóssenheit ~ — напуска́ць на сябе́ хра́брасць, храбры́цца

er fingíert éinen Geschäftsmann — ён выдае́ сябе́ за камерса́нта

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

ábfangen

*

1.

vt

1) перахо́пліваць

2) падпільно́ўваць

3) спыня́ць; прыма́ць [браць] на сябе́

2.

(sich) узя́ць сябе́ ў ру́кі, супако́іцца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

◎ Пстра́нга ’страказа’ (ашм., Сл. ПЗБ). Няясна, звяртае на сябе ўвагу адпаведнасць пстр‑, страк‑ (гл. папярэдняе слова), што перадае стракатасць або пырханне (гл. пстрыкаць і стрыкаць), фіналь нагадвае наступнае слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Распрана́цца ’знімаць з сябе верхняе адзенне’ (ТСБМ, Бяльк., Сл. ПЗБ), роспрана́цца ’скідаць верхнюю вопратку’ (ТС), ’раскрывацца’ (Сл. ПЗБ). Роднаснае да вопратка, апра́нуты, распра́таваць (гл.). Параўн. тыпалагічную паралель абувацца — разувацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)