Verbum

вы́прагчы, ‑прагу, ‑пражаш, ‑пража; ‑пражам, ‑пражаце, ‑прагуць; пр. выпраг, ‑прагла; зак., каго.

Вызваліць жывёлу з запрэжкі; распрэгчы. Выпрагчы каня з воза.

вы́сніць, ‑сню, ‑сніш, ‑сніць; зак., каго-што.

Убачыць у сне, марах; сасніць. Усё, што высніў хлапчуком, Дарэшты спраўдзіў у паходах. Кірэенка.

адспавяда́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Разм. Выгаварыць каму‑н., пакрытыкаваць, словам ушчуць. [Шыманскі:] — Чуў я, чуў, што цябе сёння адспавядалі. Сабаленка.

аздабле́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. аздабляць — аздобіць.

2. Тое, што ўпрыгожвае каго‑, што‑н. Ляпное аздабленне. Ёлачнае аздабленне.

апаля́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Прымусіць апалячыцца. [Люба:] І вы, дзядзька, далі сябе апалячыць?! Проста не хочацца верыць у гэта. Козел.

апа́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., каго-што.

1. Пашкодзіць скуру гарачай парай або кіпнем. Апарыць рукі.

2. Абліць кіпнем. Апарыць мякіну.

заказыта́ць ​¹, ‑зычу, ‑зычаш, ‑зыча; зак., каго.

Разм. Змучыць казытаннем. Заказытаць да паўсмерці.

заказыта́ць ​², ‑зычу, ‑зычаш, ‑зыча; зак.

Пачаць казытаць.

заклапаці́ць, ‑пачу, ‑поціш, ‑поціць; зак., каго-што.

Прычыніць клопат, прымусіць клапаціцца. Гэта насцярожыла і заклапаціла; падумалася, што трэба хутчэй вылазіць [з падзямелля]. Быкаў.

зана́дзіць, ‑наджу, ‑надзіш, ‑надзіць; зак., каго.

Разм. Прывабіць падкормкай, прынадай. І з вудай дзядзька шчасце мае: Язёў занадзіць і кілзае. Колас.

запу́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго-што.

Абл. Запужаць, запалохаць. Нас вораг нічым не запудзіць — мы мір на зямлі адстаім. Машара.