але́йнасць, ‑і, ж.

Ступень, колькасць алею ў чым‑н. Алейнасць насення сланечніку вагаецца ў вельмі шырокіх межах: ад 28–30 да 45–47%.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аспіра́тар, ‑а, м.

Прыстасаванне, з дапамогай якога бяруцца пробы паветра, газаў і пад., каб вызначыць іх хімічны састаў, колькасць пылу, вільгаці і інш.

[Ад лац. aspirare — дзьмуць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

малапрадукцы́йны, ‑ая, ‑ае.

1. Недастаткова прадукцыйны, які дае мала станоўчых вынікаў. Малапрадукцыйная праца.

2. Які дае недастатковую колькасць прадукцыі. Малапрадукцыйная жывёла. Малапрадукцыйная глеба.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

во́сем, васьмі, Т васьмю, ліч. кольк.

Лік і лічба 8. Да васьмі дадаць два. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 8. Восем рублёў. Восем працэнтаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

восемсо́т, васьмісот, Т васьмюстамі, ліч. кольк.

Лік і лічба 800. Да васьмісот дадаць дзвесце. Напісаць 800. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 800. Восемсот кіламетраў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пяцьсо́т, пяцісот, Д пяцістам, Т пяццюстамі, ліч. кольк.

Лік і лічба 500. Пяцьсот падзяліць на два. // Колькасць, якая абазначаецца лічбай 500. Пяцьсот студэнтаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сало́місты, ‑ая, ‑ае.

З вялікімі сцёбламі, які дае многа саломы (пра злакі). Саломістае жыта. // Які ўтрымлівае вялікую колькасць саломы. Саломісты гной. Саломісты корм.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ску́чанасць, ‑і, ж.

Уласцівасць скучанага; цесната, вялікая колькасць каго‑, чаго‑н. на малой тэрыторыі. Скучанасць жывёлы на пашы. Скучанасць хат у старой вёсцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цеплаёмістасць, ‑і, ж.

Спец. Колькасць цеплаты, якая паглынаецца целам пры награванні на 1°C або якая аддаецца целам пры астуджванні на 1°C.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цеплатво́рнасць, ‑і, ж.

Здольнасць утвараць цяпло. // Спец. Колькасць цяпла ў калорыях, якую выдзяляе 1 кг якога‑н. рэчыва пры поўным згаранні. Цеплатвернасць паліва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)