Verbum

малатабо́ец, -бо́йца, мн. -бо́йцы, -бо́йцаў, м.

Каваль, рабочы ў кузні, які працуе молатам.

малатаві́шча, -а, мн. -ы, -аў, н.

Дзяржанне, ручка молата, малатка.

малата́рня, -і, мн. -і, -рань і -рняў, ж.

Машына для абмалоту розных сельскагаспадарчых культур.

малато́к, -тка́, мн. -ткі́, -тко́ў, м.

Інструмент, прызначаны для забівання чаго-н., кляпання і пад. ў выглядзе металічнага або драўлянага бруска, насаджанага на ручку пад прамым вуглом.

◊

З малатка (прадаць, пайсці) — быць прададзеным з аўкцыёну.

|| памянш. малато́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

|| прым. малатко́вы, -ая, -ае.

малато́чак, -чка, мн. -чкі, -чкаў, м.

1. гл. малаток.

2. Назва розных ударных прыстасаванняў у некаторых механізмах і інструментах.

М. у раялі.

3. Адна са слыхавых костачак сярэдняга вуха.

малаха́й, -я, мн. -і, -яў, м.

1. Шапка з шырокімі навушнікамі, падбітая футрам.

2. Шырокі сялянскі кафтан без пояса.

малахі́т, -у, М -хіце, м.

Непразрысты мінерал ярка-зялёнага колеру.

|| прым. малахі́тавы, -ая, -ае.

Малахітавая шкатулка.

малаці́ць, -лачу́, -ло́ціш, -ло́ціць; -ло́чаны; незак.

1. што і без дап. Выбіваць зерне з каласоў.

М. пшаніцу.

2. Стукаць, біць у што-н. (разм.).

Нехта ў дзверы малоціць.

3. што. Разбіваць, ламаць (разм.).

М. посуд.

4. перан. Хутка гаварыць, лапатаць (разм.).

Як пачне м., нічога не зразумееш.

|| наз. малацьба́, -ы́, ж. (да 1 знач.).

малацьбі́т, -а́, М -біце́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Той, хто малоціць (у 1 знач.).

Малацьбітам пара есці.

|| ж. малацьбі́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так.

малача́й, -ю, м.

Травяністая расліна сямейства малачаевых з ядавітым белым сокам.

|| прым. малача́евы, -ая, -ае.

М. сок.

Сямейства малачаевых (наз.).