хвалява́нне, ‑я, н.

1. Рух хваль на паверхні вады, гайданне яе. Хваляванне на моры.

2. Нервовае ўзбуджэнне, выкліканае адчуваннем трывогі, радасці і пад. Лабановіч пачуваў лёгкае хваляванне: у гэты дзень твар у твар спаткаецца ён з тымі дзецьмі, якія даручаюцца яму і маральны адказ за якіх ён павінен узяць на сябе. Колас. Адчыніўшы дзверы, .. [Тэкля] з нейкай нецярплівасцю і хваляваннем паглядзела на вароты. Краўчанка. І з хваляваннем кожны з нас Ступіў на бераг запаветны, Дзе вырашаўся ў грозны час У бітвах лёс усёй краіны. Танк.

3. звычайна мн. (хвалява́нні, ‑яў). Масавы рух, пратэст супраць чаго‑н. Хваляванні рабочых у капіталістычных краінах. Сялянскія хваляванні ў царскай Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

skrzydło

skrzydł|o

н. крыло;

drzwi o dwu ~ach — двухстворкавыя дзверы;

na ~ach wyobraźni — на крылах фантазіі;

schronić się pod czyje ~a — схавацца пад чыё крыло;

~a kapielusza — палі капялюша;

pędzić jak na ~ach — ляцець (бегчы, гнаць, імчаць), як на крылах

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

wejść

зак.

1. увайсці; улезці;

2. падняцца; узняцца; узабрацца; ускараскацца;

wejść do łóżka — легчы спаць;

(proszę) wejść! — (калі ласка) заходзьце! (у адказ на стук у дзверы);

wejść do finału спарт. выйсці ў фінал;

wejść w posiadanie czego — стаць уласнікам чаго

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

наці́снуць сов.

1. в разн. знач. нажа́ть, надави́ть;

н. на дзве́ры — нажа́ть (надави́ть) на дверь;

н. на кно́пку — нажа́ть (надави́ть) на кно́пку;

н. со́ку — нажа́ть (надави́ть) со́ку;

н. на каго́-не́будзь — нажа́ть (надави́ть) на кого́-л.;

2. (мозоль) натере́ть;

3. (шапку) нахлобу́чить;

◊ н. (на ўсе) кно́пкі — нажа́ть (на все) кно́пки;

н. (на ўсе) педа́лі — нажа́ть (на все) педа́ли

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыгна́ць сов., в разн. знач. пригна́ть; (волной — ещё) приби́ть; (сделать соответствующим по размеру — ещё) подогна́ть;

п. каро́ў з по́ля — пригна́ть коро́в с по́ля;

п. машы́ну ў гара́ж — пригна́ть маши́ну в гара́ж;

хва́ля ~на́ла до́шку да бе́рага — волна́ пригна́ла (приби́ла) до́ску к бе́регу;

п. дзве́ры да вушака́ — пригна́ть (подогна́ть) две́ри к косяку́;

◊ чорт яго́ ~на́ў — чёрт его́ принёс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саско́кваць, саско́чыць

1. (скочыць уніз) hinúnterspringen* vi (s) (у напрамку ад таго, хто гаворыць); herúnterspringen* vi (s) (у напрамку да таго, хто гаворыць);

саско́кваць з ло́жка aus dem Bett spríngen*;

саско́кваць з трамва́я von der Stráßenbahn (áb)springen*;

2. (зваліцца з чаго-н.) ábspringen* vi (s), lósspringen* аддз. vi (s), lósgehen* аддз. vi (s);

дзве́ры саско́чылі з заве́с die Tür ging aus den Ángeln

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

stürmen

1.

vt атакава́ць, штурмава́ць, браць пры́ступам

ein Haus ~ — уварва́цца ў дом

éine Tür ~ — лама́цца ў дзве́ры

2.

vi

1) (h) бушава́ць (пра вецер)

2) (s) спяша́цца, не́сціся, кі́дацца

álle stürmten auf den Platz — усе́ паспяша́ліся [пане́сліся, кі́нуліся] на пло́шчу

◊ den Hímmel ~ — дамага́цца немагчы́мага

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

припере́ть сов., в разн. знач. прыпе́рці;

припере́ть дверь прыпе́рці дзве́ры;

припере́ть до́ску к стене́ прыпе́рці до́шку да сцяны́;

толпа́ припёрла нас к забо́ру нато́ўп прыпёр нас да пло́та;

он припёр к нам за пять киломе́тров груб., прост. ён прыпёр да нас за пяць кіламе́траў;

це́лый мешо́к припёр на себе́ груб., прост. цэ́лы мяшо́к прыпёр на сабе́;

◊

припере́ть к стене́ прыпе́рці да сцяны́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

толка́ться

1. шту́рхацца; пха́цца;

не толка́йтесь! не шту́рхайцеся (не пха́йцеся)!;

2. (стучаться, пытаться войти, обращаться) разг. сту́каць;

толка́ться в дверь сту́каць у дзве́ры;

3. (слоняться без дела) разг. апіра́цца, таўчы́ся;

4. перен. (пытаться найти доступ куда-л.) разг. со́вацца, патыка́цца, спрабава́ць прале́зці;

5. (отталкиваться, упираясь чем-л.) разг. папіха́цца, пха́цца, адпіха́цца, адпі́хвацца;

6. страд. шту́рхацца; пха́цца; заахво́чвацца, наво́дзіцца, падбіва́цца; см. толка́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

усу́нуцца, ‑нуся, ‑нешся, ‑нецца; зак.

1. Прасунуцца ўнутр чаго‑н. Дзверы нясмела адчыніліся, і ў пакой усунулася кепачка з пакамечаным брылём, а потым худы хлапечы твар. Арабей. Мала, зусім мала часу спатрэбілася Крукаву на тое, каб праз адчыненыя дзверцы ўсунуцца ў топку, паставіць на сваё месца каласнік. Васілёнак. // Улезці, паказацца ў чым‑н. Час ад часу ў вокны ўсунецца твар, як крэйда, збялелы, паглядзіць і расплывецца дзесьці ў цемені камеры. Нікановіч.

2. Разм. Уваліцца, праваліцца куды‑н. Бацька сказаў, нібы адгадаўшы маю думку: — Мабыць, усунуўся нехта ў багну.. І чорт яго пагнаў, не праведаўшы дарогі!.. Кулакоўскі. // Трапіць, папасці ў што‑н. А Якава збракавалі!.. Па вачах не падышоў і руку некалі зламаў. .. Мабыць, у машыну ўсунуўся, калі ў дэпо рабіў. Чарнышэвіч. Міша сігануў праз канаву, усунуўся адным ботам у глыбокую гразь, потым ускраем балацявіны абагнуў Нятрэсеў хутар з тыльнага боку. Арочка. // Утапіцца. Было іх, рэчак, часамі на ноч і па дзве, і па тры. Але такой шырокай не было. І так яны, хлопцы, яшчэ не сядзелі. — Я паплыву прыганю [лодкі], — сказаў Алесь. — Усунешся яшчэ. Брыль.

3. Разм. Увайсці куды‑н. павольна, ледзь перастаўляючы ногі. У карчму не ўвайшоў, а неяк цішком, прыгнуўшыся, усунуўся Апанас Хмель. Пестрак. Рыпнулі дзверы, і ў адрыну ўсунуўся Мікіта, Ігнасёў аднагодак. Чарнышэвіч. З гэтымі словамі ў пакой усунулася.. мажная кабеціна, пудоў на дзесяць вагою. Дубоўка.

4. Разм. Умяшацца, ублытацца ў што‑н. Справа магла наблізіцца да нейкага кампрамісу, але ў аркестроўку ўсунуўся Ядловец і.. перарваў дыспут. Шынклер.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)