Verbum

пры́від, -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

1. Вобраз каго-, чаго-н., што бачыцца ва ўяўленні.

Начныя прывіды.

2. Ледзь акрэсленыя рысы чаго-н.; контуры.

Аддаленыя прывіды зарыва.

прыгну́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні; -ну́ты; зак., каго-што.

Нагнуць, нахіліць, трохі сагнуць.

П. галаву ў дзвярах.

|| незак. прыгіна́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прыгіна́нне, -я, н.

прызва́ць, -заву́, -заве́ш, -заве́; -завём, -завяце́, -заву́ць; -заві; -зва́ны; зак., каго-што.

Прыцягнуць для адбывання вайсковай службы.

П. у армію.

|| незак. прызыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прызы́ў, -ы́ву, м.

жу́пел, -а, м.

1. Згодна з рэлігійнымі ўяўленнямі хрысціян: гарачая смала, падрыхтаваная ў пекле для пакарання грэшнікаў (уст.).

2. перан. Нешта страшнае, агіднае; пужала.

Быць жупелам для каго-н.

заахво́ціць, -во́чу, -во́ціш, -во́ціць; -во́чаны; зак., каго (што).

Выклікаць ахвоту да чаго-н., жаданне займацца чым-н.

З. да вучобы.

|| незак. заахво́чваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заахво́чванне, -я, н.

зло́снік, -а, мн. -і, -аў, м.

Чалавек, які мае зло на каго-н.; вораг.

Сябры і злоснікі.

|| ж. зло́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. зло́сніцкі, -ая, -ае.

Злосніцкія нагаворы.

злучы́ць², злучу́, злу́чыш, злу́чыць; злу́чаны; зак., каго.

Спараваць самку і самца для атрымання прыплоду.

|| незак. злуча́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. злу́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

папасмяя́цца, -мяю́ся, -мяе́шся, -мяе́цца; -мяёмся, -меяце́ся, -мяю́цца; -ме́йся і папасме́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак., з каго-чаго і без дап. (разм.).

Смяяцца доўга, неаднаразова.

Было з чаго там п.

папуска́ць², -а́ю, -а́еш, -а́е; зак.

1. каго. Пусціць куды-н. усіх, многіх.

П. коней у авёс.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.), што. Даць парасткі.

Таполя папускала парасткі.

пару́ка, -і, ДМ -ру́цы, мн. -і, -ру́к, ж.

Прынятая на сябе адказнасць за выкананне, пацвярджэнне чаго-н., зарука.

Аддаць, узяць на парукі каго-н. (на чыю-н. адказнасць).