Verbum

кумі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Статуя язычніцкага бажаства; ідал.

2. перан. Той (тое), хто (што) з’яўляецца прадметам асаблівага захаплення і пакланення (высок. і іран.).

свінту́х, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм., жарт.).

Той, хто зрабіў што-н. па-свінску (гаворыцца звычайна з дружалюбна-дакорлівым адценнем).

Ну і с. жа ты!

ску́пшчык, -а, мн. -і, -аў, м.

Той, хто скупляе што-н. для перапродажу або іншых мэт.

|| ж. ску́пшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. ску́пшчыцкі, -ая, -ае.

спява́к, спевака́, мн. спевакі́, спевако́ў, м.

Той, хто ўмее спяваць; для каго спевы з’яўляюцца прафесіяй.

Оперны с.

|| ж. спява́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

суцяшэ́нне, -я, н.

1. гл. суцешыць.

2. Тое (той), што (хто) суцяшае, радуе каго-н.

Ні ў чым няма мне суцяшэння.

Адно с. — гэта старэйшы сын.

танцо́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

Той, хто танцуе, умее танцаваць.

Хлопец гэты і т., і спявак.

|| ж. танцо́рка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

тру́цень, тру́тня, мн. тру́тні, тру́тняў, м.

1. Самец у пчалінай сям’і.

2. перан. Той, хто жыве за кошт чужой працы.

Быць трутнем.

|| прым. тру́тневы, -ая, -ае.

фарцо́ўшчык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Той, хто займаецца спекуляцыяй рэчамі, звычайна перакупленымі ў чужаземцаў.

|| ж. фарцо́ўшчыца, -ы, мн. -ы, -чыц.

|| прым. фарцо́ўшчыцкі, -ая, -ае.

франтаві́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Той, хто знаходзіўся або знаходзіцца ў час вайны на фронце.

|| ж. франтаві́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак (разм.).

храп, -у, м.

1. Хрыплыя гукі, якія ўтварае той, хто спіць.

Моцны х.

Сон з храпам.

2. Гукі, якія нагадваюць хрыплае сапенне (пра коней).

Х. каня.