тапі́цьI

1. ertränken vt; versnken vt, in den Grund bhren (судна);

тапі́ць го́ра ў віне́ den Kmmer im Wein ertränken;

2. (губіць) zugrnde [zu Grnde] rchten; ins Verdrben stürzen (толькі пра чалавека)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

вы́садзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; зак., каго.

1. Даць магчымасць, дапамагчы сысці або прымусіць выйсці (з судна, вагона, аўтамашыны і пад.). Высадзіць пасажыраў. Высадзіць дэсант.

2. Перасадзіць расліны з парніка ў глебу. Высадзіць расаду.

3. Абсадзіць што‑н. па краях раслінамі. Высадзіць дарогу дрэвамі.

4. Разм. Выбіць моцным штуршком. Высадзіць дзверы. Высадзіць шыбу.

5. Разм. Высунуць што‑н. знутры. Малады шафёр з зайздроснай усмешкай высадзіў галаву з кабіны. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патру́ль, ‑я, м.

Невялікі ўзброены атрад (войска ці міліцыі) або ваеннае судна, самалёт для нагляду за парадкам і бяспекай у пэўным раёне, месцы. — Аднойчы мне давялося быць з ім [Раманам] у сумесным патрулі па дружыне. Савіцкі. Узмоцнены патруль ахоўваў кожны метр на чыгунцы, кожны склад, абнесены да таго ж калючым дротам. Мікуліч. // Той, хто знаходзіцца ў такім атрадзе. Учора перад усходам сонца падпольшчыкі знялі патруля і ўзарвалі чыгуначны мост. Баранавых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

craft

[kræft]

1.

n.

1) спра́ўнасьць f., уме́льства, маста́цтва n.

2) рамяство́ n.

3) цэх -у m.

4) хі́трасьць f., ашука́нства, махля́рства n.

5) су́дна n., вадапла́ў -ва m., самалёт -а m.

Construction of aircraft and spacecraft requires great knowledge — Пабудо́ва самалётаў і касьмі́чных караблёў вымага́е вялі́кіх ве́даў

2.

v.t.

працава́ць або́ рабі́ць не́шта прафэсі́йна

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

tug

[tʌg]

1.

v.t. (-gg-)

1) ту́заць

2) буксі́раваць, браць на буксі́р

We tugged the boat into shore — Мы прыцягну́лі чо́вен да бе́рага

2.

v.i.

ту́заць

The child tugged at the mother’s hand — Дзіця́ ту́зала ма́тку за руку́

3.

n.

1) вялікі вы́сілак; напру́жаньне, намага́ньне n.; заця́тае змага́ньне

2) буксі́рнае су́дна

3) гуж -а́ m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

абандо́н

(фр. abandon)

адмова судна- або грузаўладальніка ад сваіх правоў на застрахаваную маёмасць на карысць страхавой арганізацыі пры ўмове, калі апошняя выплаціць яму поўную страхавую суму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

А́ТАМНЫ ЛЕДАКО́Л,

судна з ядзернай энергетычнай устаноўкай, прызначанае для плавання сярод ільдоў і падтрымкі навігацыі ў замярзальных басейнах.

Першы атамны ледакол «Ленін» пабудаваны ў СССР (1959), водазмяшчэнне 16 тыс. т, магутнасць 32,4 МВт, скорасць ходу па чыстай вадзе 33 км/гадз, у лёдзе таўшчынёй 2,5 м — 3,7 км/гадз. Ядзерная энергет. ўстаноўка з 3 вода-вадзянымі рэактарамі на уране. Водажалезная біял. ахова засцерагае ад радыеактыўнага выпрамянення. Кіраванне дыстанцыйнае. Атамны ледакол «Арктыка» (водазмяшчэнне 23 тыс. т, магутнасць 55 МВт) у 1977 дасягнуў Паўн. полюса. Аднатыпныя Атамныя ледаколы «Сібір» (1978) і «Расія» (1985).

т. 2, с. 68

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Schiff

n -(e)s, -e карабе́ль, су́дна

~ für Übersee — акіцнскае су́дна

das ~ liegt im Hfen — карабе́ль [су́дна] стаі́ць у га́вані

an Bord des ~es — на бо́рце карабля́

2) тэх. чаўно́к

3) архіт. неф

lle ~e hnter sich verbrnnen* — спалі́ць свае́ караблі́

grße ~e mchen grße Fahrt — вялі́каму карабэ́р (і) вялі́кае пла́ванне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

перакіда́цца

1. (распаўсюджвацца) sich verbriten; übergreifen* vi (пра пажар і г. д. auf A);

2. (перакульвацца) mfallen* vi (s); mstürzen vi (s); kntern vi (s) (пра судна); mkippen vi (s) (пра экіпаж)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Паро́м ’плыт або пласкадоннае судна для перавозкі людзей або грузаў цераз рэчку, возера, праліў’ (ТСБМ, Нас., Сцяшк.; Маш., 130; Інстр. I), поро́м ’тс’ (ТС), паромшчык. Агульнаслав.: рус. поро́м, паро́м, укр. поро́м, ст.-рус. поромъ, польск. prom, чэш., славац. prám, серб.-харв. пра̏м, балг. прам. Прасл. pormъ. Роднасныя ў і.-е. мовах: ст.-ісл. farmr ’цяжар, ноша, груз’, ст.-в.-ням. farm, сяр.-в.-ням. varm ’човен, паром’, ст.-в.-ням. faran ’ехаць’, грэч. περάω ’пранікаю, праходжу’ (гл. Траўтман, 216; Фасмер, 3, 331 з літ-рай). Слав. слова не запазычана з ням. Prahm ’паром’, таму што апошняе ўзыходзіць да чэш. prám (гл. Фасмер, там жа; Махэк₂, 479).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)