Verbum

памачы́цца, ‑мачуся, ‑мочышся, ‑мочыцца; зак.

1. Разм. Стаць мокрым; змокнуць.

2. Выдзеліць мачу.

праква́сіцца, ‑квасіцца; зак.

Стаць квашаным, закіснуць да гатоўнасці (для ежы). Капуста добра праквасілася.

прату́хнуць, ‑не; пр. пратух, ‑ла; зак.

Стаць тухлым, сапсаваным (аб прадуктах). Рыба пратухла.

разба́віцца, ‑віцца; зак.

Разм. Стаць радчэйшым, слабейшым ад дабаўкі вады або іншай вадкасці.

укі́снуць, ‑не; пр. укіс, ‑ла; зак.

Стаць кіслым, набыць неабходную кіслату. Укісла рошчына.

утушы́цца, утушыцца; зак.

Дайсці да гатоўнасці ад тушэння, стаць утушаным. Мяса добра ўтушылася.

палагадне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Стаць больш лагодным, памяркоўным; падабрэць. Стары неяк адразу палагаднеў, спытаў, адкуль ідзе маладзіца і ці далёка ісці. Шамякін. // Стаць больш прыветлівым, сардэчным (пра голас, твар, погляд і пад.). Пальцы гаспадыні спрытна лічылі храбусткія паперкі, голас палагаднеў. Савіцкі.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць цяплейшым; памякчэць. Вецер палагаднеў, абяцаючы мяккую цяплынь бабінага лета. Пташнікаў.

акамяне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. Стаць цвёрдым як камень; ператварыцца ў камень. На тым узгорку, за дарогаю Руды пясок акамянеў. Камейша. // Стаць цвёрдым, сухім ад працяглага ляжання.

2. перан. Стаць нерухомым, замерці; застыць, аслупянець. Стафанковіч спачатку пацягнуў к сабе футра, пасля адхапіў ад яго рукі, як ад агню, і акамянеў у маўклівай позе. Чорны.

3. перан. Страціць здольнасць выяўляць якія‑н. пачуцці (ад вялікага гора, хвалявання), стаць абыякавым да ўсяго. [Луізе] хацелася плакаць, крычаць, кудысьці бегчы, але сэрца акамянела ад крыўды, ногі не слухаліся. Шашкоў.