прагуча́ць, ‑чыць; зак.

1. Утварыць гук, гукі. Два стрэлы прагучалі амаль адначасова. Марціновіч. // Раздацца, пачуцца. — Што вы робіце? Апомніцеся! — прагучаў чыйсьці моцны, абураны голас. Пестрак.

2. перан. Праявіцца, выявіцца (пра пачуццё, настрой). Марку здалося, што ў голасе Блінкова прагучалі ноткі дабрадушнасці. Васілеўская. Гукан не спытаў, а як бы канстатаваў факт, з іроніяй у голасе, у якой бадай-што прагучала пагроза. Шамякін. // Выклікаць уражанне, успрыняцца. Хоць і злажыў, а верш не прагучаў. Лужанін.

3. перан. Стаць шырока вядомым. [Віктар:] — Відаць, прагучыць твая гісторыя. Непрыемна будзе заводу... Савіцкі.

4. Гучаць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пава́га ж Áchtung f -; Respektíerung f -; Éhr¦erbietung f - (пачцівасць);

карыста́цца пава́гай Áchtung geníeßen*, in (hóhem) Ánsehen stehen*;

вы́клікаць пава́гу да каго-н, ста́віцца з пава́гай да каго-н j-n áchten, vor j-m [für j-n] Áchtung háben [hégen]; für j-n Áchtung empfínden*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

mdłość

mdłoś|ć

ж.

1. моташнасць, млоснасць;

mieć ~ci — адчуваць сябе моташна; ванітаваць;

wywołać ~ci — выклікаць агіду (гідасць, моташнасць, ваніты, прыкрасць);

2. цьмянасць; шэрасць; нуднасць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Га́ліцца ’галіцца’ (Касп., Нас., Бяльк., Сцяшк. МГ), га́ліць ’выклікаць у каго-н. жаданне да чаго-н.’ (Нас.). Вельмі разгалінаванае семантычна сямейства слоў са шматлікай семантыкай. Не заўсёды нават вядома, ці ўсе словы з элементам гал‑ роднасныя этымалагічна. З рус. мовы, што датычыцца складанасці ўсёй семантычнай праблематыкі, гл. СРНГ, 6, 111–113. Ва ўсякім выпадку Слаўскі (1, 251–252) адносіць бел. лексемы да вялікай групы слоў, сярод якіх, напр., серб. дыял. gáliti сваёй семантыкай (’жадаць, прагнуць’) стаіць вельмі блізка да бел. фармацый. Фармальна карэктнай і семантычна абгрунтаванай была этымалогія Мейе (MSL, XIV, 373) аб сувязі з прасл. *želati, *želěti ’жадаць’. Агляд іншых, часам вельмі заблытаных этымалагічных канструкцый гл. у Слаўскага, 1, 251–252. Гл. яшчэ Фасмер, 1, 387. Здаецца ўсё ж, што ў корані *gal‑ адбылося супадзенне розных па паходжанню лексем.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Éifersucht

f - рэўнасць

j-s ~ errégen — вы́клікаць рэўнасць у каго́-н.

◊ ~ ist éine Léidenschaft, die mit Éifer sucht, was das Léiden schafft — рэўнасць – гэ́та схі́льнасць знахо́дзіць усё но́выя і но́выя паку́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

Ánstoß

m -es, -stöße

1) штуршо́к; сты́мул

2) спарт. пача́так гульні́ (у футболе)

den ~ zu etw. (D) gében* — стаць ініцыя́тарам (чаго-н.)

~ errégen [gében, ver- úrsachen] — выкліка́ць абурэ́нне [рэ́зкую нязго́ду]

◊ der Stein des ~ es — ка́мень сутыкне́ння

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

bring [brɪŋ] v. (brought)

1. прыно́сіць, прыво́дзіць

2. прыно́сіць прыбы́так, дахо́д;

His literary work brings him but a small income. Яго літаратурная праца прыносіць яму невялікі даход.

3. быць прычы́най; выкліка́ць;

bring (on) a fever выкліка́ць ліхама́нку

4. прыво́дзіць што-н./каго́-н. у які́-н. стан;

bring to ruin разары́ць, даве́сці да гале́чы; загубі́ць;

Bring the water to the boil. Давядзі ваду да кіпення.

bring about [ˌbrɪŋəˈbaʊt] phr. v. выкліка́ць, быць прычы́най;

What brought about the change of his decision? Што стала прычынай таго, што ён змяніў рашэнне?

bring back [ˌbrɪŋˈbæk] phr. v.

1. прыно́сіць наза́д, вярта́ць

2. нага́дваць, уваскраша́ць;

The pictures brought back many happy memories. Фатаграфіі выклікалі шмат шчаслівых успамінаў.

bring down [ˌbrɪŋˈdaʊn] phr. v.

1. прыво́дзіць да кра́ху, да пара́зы

2. пасадзі́ць (самалёт)

3. збіць (самалёт)

4. зніжа́ць (цэны, тэмпературу)

bring forward [ˌbrɪŋˈfɔ:wəd] phr. v.

1. рабі́ць прапано́ву

2. перано́сіць на больш ра́нні тэ́рмін;

The discussion was brought forward to the 2nd of March. Абмеркаванне перанеслі на 2 сакавіка.

bring in [ˌbrɪŋˈɪn] phr. v.

1. уво́дзіць;

bring in a new custom уво́дзіць но́вы звы́чай

2. уно́сіць (на разгляд);

bring in a bill уно́сіць (на разгля́д) законапрае́кт

3. law выно́сіць (прысуд)

bring on [ˌbrɪŋˈɔn] phr. v. выкліка́ць, цягну́ць за сабо́й;

Her stress was brought on by overwork. У яе стрэс ад таго, што яна шмат працавала.

bring round [ˌbrɪŋˈraʊnd] phr. v. прыве́сці ў прыто́мнасць

bring up [ˌbrɪŋˈʌp] phr. v.

1. гадава́ць, выхо́ўваць

2. падніма́ць (пытанне); ста́віць (пытанне) на абмеркава́нне

3. BrE ванітава́ць

4. comput. выво́дзіць на экра́н

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stagger​2 [ˈstægə] v.

1. хіста́цца, ісці́ хіста́ючыся;

He staggered to his feet. Ён ледзь устаў.

2. вага́цца, быць нерашу́чым, выкліка́ць сумне́нні

3. ашаламля́ць; узруша́ць;

I was staggered to hear the news. Я быў узрушаны, калі пачуў навіны.

4. размярко́ўваць; склада́ць рухо́мы графік;

The work is staggered in three shifts. Работа разбіта на тры змены.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

падкупі́ць, падкупля́ць

1. (схіліць на свой бок) bestéchen* vt (чым-н mit D, durch A);

мяне́ не падку́піш ich lásse mich nicht bestéchen;

2. перан (выклікаць сімпатыю да сябе) bestéchen* vt (чым-н durch A);

яна падкупі́ла яго сваёй ве́тлівасцю sie bestách ihn durch ihre Fréundlichkeit

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

патрабава́ць

1. fórdern vt, verlángen vt;

2. (мець патрэбу) erfórdern vt; bedürfen* vi (чаго-н G);

гэ́та патрабу́е ўва́гі das erfórdert Áufmerksamkeit;

патрабава́ць шмат ча́су viel Zeit beánspruchen;

гэ́та патрабу́е тлумачэ́ння das bedárf éiner Erklärung;

3. (выклікаць куды-н) bestéllen vt; berúfen* vt; áuffordern zu kómmen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)