штэ́вень, штаўня, м.

Спец. Асабліва трывалая частка корпуса судна, якой завяршаецца каркас судна на носе і карме.

[Гал. steven.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шурфава́ць, ‑фую, ‑фуеш, ‑фуе; незак., што і без дап.

Спец. Весці разведку горных парод пры дапамозе шурфаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шуст, ‑а, М ‑сце, м.

Спец. Інструмент для згладжвання няроўнасцей, выдалення ржы і пад. у ствале ружжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шустава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; незак., што.

Спец. Згладжваць шустам няроўнасці, выдаляць іржу і пад. у ствале ружжа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шчо́лач, ‑ы, ж.

Спец. Растворанае ў вадзе рэчыва, якое ўтвараецца пры злучэнні солі з кіслатой. Едкая шчолач.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эжэ́ктарны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які мае адносіны да эжэктара, які мае ў сваім саставе эжэктар. Эжэктарная ўстаноўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экспедзі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

Спец. Адправіць (адпраўляць) па прызначэнню (карэспандэнцыю, тавар і пад.).

[Ад лап. expedire — адпраўляць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эліпсо́ід, ‑а, М ‑дзе, м.

Спец. Паверхня, якая ўтвараецца пры вярчэнні эліпса вакол адной з сваіх восей.

[Ад слова эліпс і грэч. éidos — выгляд.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

эметрапі́я, ‑і, ж.

Спец. Праламляльная здольнасць вока, пры якой чалавек добра бачыць і далёкія і блізкія прадметы.

[Ад грэч. émmetros — суразмерны і ōps — вока.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

энгармані́зм, ‑у, м.

Спец. Атаясамліванне гукаў (інтэрвалаў, акордаў і пад.), якія маюць аднолькавую вышыню, але розную назву.

[Ад грэч. en — у і harmonia — сугучнасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)