Verbum

загрубе́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць цвёрдым, шурпатым, каляным. Настаўнік спыняе свой позірк на Юзікавай руцэ, якая паспела ўжо загрубець ад працы. Дуброўскі.

2. Разм. Стаць цяжарнай (пра жанчыну). Не ўсцераглася Марына, загрубела. Лобан.

паме́ншыцца, ‑шыцца; зак.

Стаць меншым па велічыні, аб’ёму, колькасці. Злыя вочы.. [Бары] паменшыліся, пачырванелі, павекі прыпухлі. Дуброўскі. Паменшыўся лік шаўцоў і краўцоў у мястэчку. Лынькоў. // Стаць меншым па ступені праяўлення; аслабець. Хваляванне паменшылася. □ Кашаль .. [дзяўчынкі] паменшыўся, а неўзабаве і зусім сціх. М. Ткачоў.

злайда́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Разм. Стаць лайдаком. Убіўшыся ў лёгкую службу, Пракоп.. злайдачыўся. Вітка.

змяле́ць, ‑ее; зак.

Разм. Стаць мелкім; памялець, абмялець. Азярцо за некалькі дзён.. зусім змялела. Броўка.

завінава́ціцца, ‑вачуся, ‑вацішся, ‑ваціцца; зак., каму.

Разм. Узяць у доўг (у 1 знач.), стаць даўжніком.

залілаве́ць, ‑ее; зак.

1. Вылучыцца ліловым колерам, паказацца (пра што‑н. ліловае).

2. Стаць ліловым.

ачамярэ́ць, ‑эе; зак.

Разм. Стаць горкім, як чэмер; надакучыць, абрыдзець. [Фэлька:] — Ачамярэлі мне.. гэтыя слёзы. Чорны.

акрыве́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Разм. Стаць. крывым, кульгавым. [Несцер:] — Кульгаю, чалавеча, акрывеў, што зробіш. Кулакоўскі.

аняме́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго.

Прымусіць стаць падобным на немца па мове і звычаях.

пада́лець, ‑ее; зак.

Абл. Стаць, апынуцца далей. [Лес] — цяпер рэдкі і неяк падалеў ад вёскі. Пташнікаў.