стрэлкалі́ст, ‑у, М ‑сце, м.

Шматгадовая балотная або водная травяністая расліна сямейства шальнікавых з белымі кветкамі і стрэлападобным лісцем.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

туберо́за, ‑ы, ж.

Шматгадовая дэкаратыўная травяністая расліна сямейства амарылісавых з белымі духмянымі кветкамі, эфірны алей якіх выкарыстоўваецца ў парфумерыі.

[Лац. tuberosa — пакрыты бугаркамі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фейхо́а,

1. Кустовая вечназялёная расліна сямейства міртавых.

2. Плод гэтай расліны з моцным пахам, які напамінае пах суніц, ананаса.

[Ісп. Feijoa.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чарамша́, ‑ы, ж.

Травяністая, цыбульная расліна сямейства лілейных; дзікі часнок. Чарамша і абляпіха, Не забыць нам Вашых чар. Хведаровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тытунь (тытун) назоўнік | мужчынскі род

  1. Травяністая расліна сямейства паслёнавых, лісце якой багата нікацінам.

  2. Высушанае і дробна нарэзанае або расцёртае лісце гэтай расліны, ужыв. для курэння, нюхання.

|| памяншальная форма: тытунец.

|| прыметнік: тытунёвы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

шалфей назоўнік | мужчынскі род

Травяністая расліна сямейства губакветных з буйных пахучых кветак, адзін з відаў якой выкарыстоўваецца ў медыцыне для лекавых настояў, а таксама сам настой.

  • Паласкаць горла шалфеем.

|| прыметнік: шалфейны.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

шчаўе назоўнік | ніякі род

Травяністая і паўкустовая дзікарослая расліна з прадаўгаватым ядомым лісцем кіслага смаку, а таксама страва, прыгатаваная з лісця гэтай расліны.

  • Сакавітае ш.
  • Сёрбаць ш.

|| прыметнік: шчаўевы.

  • Шчаўевая кіслата.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (2002, правапіс да 2008 г.)

куст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Нізкарослая дравяністая расліна, у якой галіны пачынаюцца амаль ад самай паверхні глебы. Куст бэзу. Куст парэчак. Куст маліны.

2. Травяністая расліна, сцябліны якой растуць пучком. Куст быльніку. Куст суніц.

3. перан. Аб’яднанне якіх‑н. прадпрыемстваў, арцелей і пад.

•••

Какаінавы куст — трапічная расліна сямейства какаінавых, лісце якой утрымлівае какаін і іншыя алкалоіды; кока 2.

Глядзець (пазіраць) у кусты гл. глядзець.

У кусты (хавацца, уцякаць і г. д.) — далей ад адказнасць ад непасрэднага ўдзелу ў справе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вало́шка, -і, ДМ -шцы, мн. -і, -шак, ж.

Травяністая расліна сямейства складанакветных, якая расце ў жыце і іншых злаках і цвіце сінімі кветкамі; васілёк.

|| прым. вало́шкавы, -ая, -ае. Валошкавыя вочы (сінія, колеру валошкі).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс, часткова)

аза́лея, ‑і, ж.

Паўднёвая дэкаратыўная кустовая расліна сямейства верасовых з жоўтымі і інш. кветкамі. Недалёка ад вёскі Замошша, каля Жыткавіч, ёсць участак зямлі з раслінай, узрост якой, па сцвярджэнні вучоных, мільён гадоў. Гэта пантыйская азалея — старажытная і амаль усюды вымерлая расліна. А тут на невялікім кавалачку палескай зямлі яна захавалася. «Звязда».

[Ад грэч. azaleos — сухі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)