Verbum

законапалажэ́нне, -я, н.

Закон або сукупнасць законаў (у 2 знач.) у якой-н. галіне права.

засвая́льнасць, -і, ж.

Здольнасць засвойвацца арганізмам або свядомаспю.

Добрая з. праграмы вучнямі.

Высокая з. кармоў.

грыма́са, -ы, мн. -ы, грыма́с, ж.

Наўмыснае або міжвольнае скрыўленне твару, выкліканае якім-н. пачуццём.

дакла́савы, -ая, -ае.

Першабытнаабшчынны, які існаваў або адносіўся да падзелу грамадства на класы.

Дакласавае грамадства.

дні́шча, -а, мн. -ы, дні́шч і -аў, н.

Дно бочкі або пласкадоннага судна.

Д. чоўна.

доўгатэрміно́вы, -ая, -ае.

Дадзены або разлічаны на доўгі тэрмін.

Доўгатэрміновая пазыка.

|| наз. доўгатэрміно́васць, -і, ж.

ду́шна, безас., у знач. вык.

Пра наяўнасць або адчуванне духаты.

Яму д.

У паветры д.

валасня́, -і́, ж., зб. (разм., пагард.).

Калматыя пасмы валасоў чалавека або шэрсці жывёлы.

Зарасці валаснёй.

віду́шчы, -ая, -ае.

Які мае зрок, бачыць або здольны бачыць.

В. чалавек.

Адзінае відушчае вока.

военача́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Вайсковы або флоцкі начальнік, камандзір (звычайна вышэйшы).

Вопытны в.