Verbum

накуро́дымець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -міць; зак.

Вылучыць з сябе шмат куродыму, сажы; накурэць.

Лямпа накуродымела.

накуро́дыміць, -млю, -міш, -міць; зак.

Нарабіць, напусціць куродыму.

Галавешка накуродыміла.

накуры́ць, -куру́, -ку́рыш, -ку́рыць; -ку́раны; зак.

Курачы, напоўніць памяшканне табачным дымам.

|| незак. наку́рваць, -аю, -аеш, -ае.

накурэ́ць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -э́е; зак.

Напусціць дыму; накуродымець.

Галавешкі накурэлі поўную хату дыму.

накуса́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.), каго-што. Пра насякомых: пакусаць, нарабіць укусаў у многіх месцах.

Камары накусалі рукі.

2. чаго. Адкусваючы шчыпцамі, нарабіць кавалкаў (разм.).

Н. свінцу.

|| незак. наку́сваць, -аю, -аеш, -ае.

накусі́ць, -кушу́, -ку́сіш, -ку́сіць; -ку́саны; зак., што.

Пракусіць злёгку, зверху, не да канца.

Н. яблык.

|| незак. наку́сваць, -аю, -аеш, -ае; наз. наку́сванне, -я, н.

накуха́рыць, -ру, -рыш, -рыць; зак., чаго і без дап. (разм.).

Наварыць чаго-н., прыгатаваць у нейкай колькасці для яды.

Чаго ты там накухарыла?

накцю́рн, -а, мн. -ы, -аў, м.

Невялікі музычны твор лірычнага характару.

накшта́лт, прыназ. з Р.

Спалучэнне з прыназоўнікам «накшталт» выражае параўнальныя адносіны: указвае на прадмет, з’яву, прымету, да якіх падобны якія-н. прадметы, з’явы.

Нешта н. дрэва.

нала́дзіцца, -ла́джуся, -ла́дзішся, -ла́дзіцца; зак.

1. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Пайсці на лад; прыняць належны кірунак; устанавіцца.

Работа наладзілася.

Надвор’е наладзілася.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Стаць прыгодным (для работы, карыстання і пад.).

Станок наладзіўся.

3. Сабрацца, прыладзіцца рабіць што-н.

Н. слухаць радыё.

|| незак. нала́джвацца, -аюся, -аешся, -аецца.