абсыпа́нне н.

1. (чым-н.) Bestréuen n -s; Überschǘtten n -s;

2. (чаго-н.) Herábfallen n -s; Ábbröckeln n - (раскрышванне); Láubfall m -s (лісця)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адмаўле́нне н.

1. (адмоўны адказ) Ábsage f -, -n; Áblehnung f -en; Entsagung f -, -en;

2. (непрызнанне чаго-н.) Vernéinung f -, -en; Negíerung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

адступі́цца

1. (аддаліцца) zurücktreten* vi (s);

2. перан. разм. (адмовіцца) ábweichen* vi (s), ábkommen* vi (s), ábgehen* vi (s) (ад чаго-н. von D)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

закліка́ць, заклі́каць

1. (запрасіць) éinladen* vt, zum Kómmen áuffordern;

2. (да чаго, на што) áuffordern vt, áufrufen* vt;

закліка́ць да пара́дку zur Órdnung rúfen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ідэ́йны

1. (ідэалагічны) Idé¦en-, ide¦éll; ideológisch;

2. (які выказвае асноўную думку чаго-н.) idé¦enreich;

ідэ́йнае маста́цтва idé¦enreiche Kunst;

3. (пераканаўчы) prinzípi¦entreu, éiner Idée ergében

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

насячы́ і насе́кчы, ‑сяку, ‑сячэш, ‑сячэ; ‑сячом, ‑сечаце, ‑сякуць; пр. насек, ‑кла; зак. насячы; зак.

1. што. Пакрыць паверхню чаго‑н. насечкамі, надрэзамі. Насячы напільнік.

2. чаго. Ссячы нейкую колькасць чаго‑н. Насячы ў лесе жэрдак. □ Правальваючыся па пояс у снег, я пасек у ельніку лапак, вынес іх і накідаў пад заднія колы. Хадкевіч. // Перасякаючы або рассякаючы, нарыхтаваць у нейкай колькасці. Насячы галля на падпал. □ Дровы.. [Міканор] прынёс не адразу, бо, відаць, трэба было іх яшчэ насекчы. Кулакоўскі.

3. чаго. Дробна скрышыць, перасекчы ў нейкай колькасці. Насекчы буракоў. Насячы карыта паранай бульбы. □ Не жывуць самапасам і меншыя [дзеці]: у таго клопат — трусоў дагледзець, таму трэба бацвіння назбіраць і ў карыце насекчы. Ракітны.

4. каго-што. Разм. Нахвастаць, насцябаць. Насячы ногі крапівою. □ — Левую шчаку, відаць, дажджом пасекла, што аж гарыць? — сарваўшы плашч-палатку, злосна спытаў Кастусь. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ува́рваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да уварыць.

уварва́ць, ‑рву́, ‑рве́ш, ‑рве́; ‑рвём, ‑рвяце́; зак., што і чаго.

1. Вырваць хуткім рухам невялікую частку чаго‑н. Уварваць жменю сена. // перан. Здабыць, прысвоіць сабе нейкую колькасць чаго‑н. [Уладзік:] — Я грошы не збіраю і не кладу ў паклад. Што ўварву — прагуляю. Крапіва. [Стэфа:] — Усё выведаў [Юхім], усё выглядзеў і з’явіўся. Як груган, каб сабе што ўварваць. Савіцкі.

2. перан. З цяжкасцю вылучыць, выкраіць (пра час). Часамі можна і ўдзень часіну ўварваць. Чорны. У мяне зусім не стала вольнага часу, рэдка калі ўварвеш якую гадзіну, каб пайсці ў кіно ці парк. Ус.

3. Разм. Заставіць каго‑н. патраціць час, энергію, сілы і пад. Колькі ён мне здароўя ўварваў!

4. Укусіць. Сабака ўварваў за нагу.

•••

Уварваць кусок (кавалак) — захапіць сабе частку якога‑н. багацця, атрымаць прыбытак з чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

odżegnać się

зак. [od-żegnać się]

1. kogo/co адмовіцца, адрачыся; адхрысціцца ад каго/чаго;

2. уст. адрабіцца; пазбавіцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

odżegnywać się

незак. [od-żegnywać się]

1. kogo/co адмаўляцца; адракацца; адхрышчвацца ад каго/чаго;

2. уст. адрабляцца; пазбаўляцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

otrząsnąć się

зак.

1. атрэсціся;

2. скінуць з сябе што; вызваліцца (ад чаго);

~się od wpływu — вызваліцца ад уплыву

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)