даспява́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. даспяваць ​2 — даспець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адзічэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. адзічэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адрахле́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. адрахлець. Старэчае адрахленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акамяне́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. акамянець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акасцяне́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. акасцянець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заняво́ленне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. заняволіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

занядба́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. занядбаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

здзічэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. здзічэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вар’ява́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. вар’явацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

выздараўле́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. выздараўліваць — выздаравець; папраўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)