гігіені́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Урач — спецыяліст у галіне гігіены.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ацынко́ўшчык, ‑а, м.

Рабочы, спецыяліст па ацынкоўцы (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вітражы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст, мастак, які робіць вітражы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

акулі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Урач, спецыяліст па хваробах вачэй.

[Фр. oculiste ад лац. oculus — вока.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

алма́зчык, ‑а, м.

Спецыяліст па вырабу алмазаў (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ана́там, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне анатоміі або прэпаравання трупаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дальнаме́ршчык, ‑а, м.

Спецыяліст, які вызначае адлегласці з дапамогай дальнамера.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кітаі́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Спецыяліст па кітаістыцы, краязнаўству; сінолаг.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

краязна́вец, ‑знаўца, м.

Спецыяліст па краязнаўству; знаўца якога‑н. краю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ларынго́лаг, ‑а, м.

Урач — спецыяліст па хваробах вуха, горла, носа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)