дзіва́нна, ‑ы, ж.
Адна- і двухгадовая травяністая расліна сямейства залознікавых з жоўтымі, чырвонымі або белымі кветкамі, сабранымі ў колас; скарыстоўваецца ў медыцыне. Дзіванна вялікая. Дзіванна чорная.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
кізі́льнік, ‑у, м.
1. Кустовая расліна сямейства ружакветных з белымі або ружовымі кветкамі і дробнымі мучністымі ядомымі пладамі чырвонага або чорнага колеру.
2. Кусты, зараснікі кізілу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
крыва́ўнік, ‑у, м.
Шматгадовая травяністая лекавая расліна сямейства складанакветных з пёрыстымі рассечанымі лістамі і моцным пахам. Рыбачка падняла яго, схавала, Крываўнікам на ранах кроў спыніла. Лойка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
нард, ‑у, М ‑дзе, м.
1. Травяністая расліна сямейства валяр’янавых, якая мае мясісты духмяны корань і дробныя кветачкі.
2. Араматычнае рэчыва, якое здабываецца з гэтай расліны.
[Лац. nardus.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
незабу́дка, ‑і, ДМ ‑дцы; Р мн. ‑дак; ж.
Травяністая расліна сямейства бурачнікавых з дробнымі блакітнымі кветкамі. Луг тут скрозь стракацеў жоўтым кураслепам, блакітнымі незабудкамі. Краўчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
плюшч, ‑у, м.
Паўзучая расліна, якая абвіваецца вакол сваёй апоры. Над ганачкам павісаў гірляндамі плюшч — ён разросся так густа і нізка, што зусім закрыў дзверы. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рыс, ‑у, м.
Расліна сямейства злакавых, якая вырошчваецца на спецыяльным затопленым полі ў краінах з цёплым кліматам. // зб. Белае прадаўгаватае зерне гэтай расліны як харчовы прадукт.
[Ад грэч. oryza.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ма́тачнік, -а, мн. -і, -аў, м.
1. Найбольшая ячэйка ў сотах, у якой выводзіцца пчаліная матка.
2. Памяшканне для матак якога-н. віду свойскай жывёлы.
3. Расліна, якая выкарыстоўваецца для вырошчвання новых раслін (спец.).
4. Участак, дзе растуць насеннікі або саджанцы якіх-н. раслін (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
мімо́за, -ы, мн. -ы, -мо́з, ж.
1. Трапічная расліна сямейства бабовых, асобныя віды якой згортваюць лісцікі пры дотыку да іх.
Не мужчына, а м. (перан.: пра крыўдлівую, сарамлівую асобу).
2. Від паўднёвай акацыі сямейства бабовых з дробнымі жоўтымі кветкамі.
Падараваць мімозы.
|| прым. мімо́завы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)
bambus, ~u
м.
1. (расліна і матэрыял) бамбук;
stolik z ~u — столік з бамбуку;
2. пагард. негр; мурын
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)