дэкартыка́тар

(ад с.-лац. decorticare = абдзіраць кару)

машына для дэкартыкацыі 1.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

кампрэ́сар

(лац. compressor = які сціскае)

машына для сціскання паветра, газу, пары.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

камп’ю́тэр

(англ. computer, ад лац. computare = лічыць, вылічаць)

электронная вылічальная машына.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

трале́йбус, ‑а, м.

Шматмесная пасажырская машына, што ездзіць па бязрэйкавай дарозе і мае электрычны рухавік, які атрымлівае энергію ад двух правадоў.

[Англ. trolleybus.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыгарэ́тны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да цыгарэты. Цыгарэтны дым. // Прызначаны для вырабу цыгарэт і іх захавання. Цыгарэтны тытунь. Цыгарэтная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шэрсцямы́йка, ‑і, ДМ ‑мышцы; Р мн. ‑мыек; ж.

1. Майстэрня, цэх і пад., дзе мыюць, прамываюць шэрсць.

2. Шэрсцямыйная машына.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вярхо́вушка ’від лінейкі, экіпаж’ (Касп.). Да вярховы < верх (гл.); параўн. ст.-рус. верховой, верховый ’які прызначаецца для язды вярхом’. Суфікс ‑(ов)ушк‑а мае размоўнае адценне. Такое ж адценне экспрэсіўнасці заключаецца ў драг. лёхкову́шка ’легкавая машына’, гродз. легкаву́шка ’тс’ (Сцяш.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тры́ер ‘трыер, машына для ачысткі і сартавання насення’ (ТСБМ, Брасл. сл.), тры́ёр ‘тс’ (Сцяшк.), трэ́ер ‘тс’ (Жд. 1). Праз польскую мову (tryjer) з франц. trieur ‘сартавальнік’, якое з trier ‘перабіраць, сартаваць’ (Голуб-Ліер, 489; SWO, 1980, 779; ЕСУМ, 5, 643).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

haymaker

[ˈheɪ,meɪkər]

n.

1) грабе́льнік -а, грабе́ц -ца́ m., грабе́льніца f.

2) сенаразьбіва́лка f. (машы́на)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

carder

[ˈkɑ:rdər]

n.

1) часа́льнік -а m., часа́льніца f.

2) часа́льная машы́на, воўначаса́лка, ільначаса́лка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)