рыбалаве́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які займаецца рыбнай лоўляй як промыслам; звязаны з лоўляй рыбы. Рыбалавецкая арцель. Рыбалавецкія калгасы. □ Хоць .. [Алег] і гарадскі хлопчык, ды хутка асвоіў рыбалавецкую справу. Гамолка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рыба́цкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да рыбака, рыбацтва. Што ёсць у Мартына? Стрэльба, рыбацкая снасць ды прыгожая постаць. Колас. Пагаслі агеньчыкі ў вокнах рыбацкага пасёлка. Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рэ́туш, ‑ы, ж.
Выпраўленне, падрысоўванне фотаздымка або негатыва і пад. — Я пайду ды аддам мастаку на рэтуш. Здымкаў дадзім як больш, яны паласу ўпрыгожаць, — заспяшаўся Шаевіч. Сабаленка.
[Фр. retouche.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саа́ўтарства, ‑а, н.
Сумеснае аўтарства. Ды неўзабаве, менш як праз два гады, Алесь адчуў асалоду творчасці зусім самастойнай, без усякага сааўтарства, без зайздрасці нават да Толі. Брыль.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
саба́чнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Праводзіць час сярод сабак, забаўляцца сабакамі. Не мая гэта справа, я чалавек просты. Вось паляваць ды сабачнічаць — гэта ўжо іншае. Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
со́пкі, ‑ая, ‑ае.
Які лёгка разварваецца; рассыпісты. Ды і бульба трапіла смачная — сопкая, разварыстая. Якімовіч. / у перан. ужыв. На сопкім снезе людзі пратапталі сцежкі ля платоў. Пестрак.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хапу́-лапу́, прысл.
Разм. Рабіць наспех. [Аленка:] — Проста ў цябе вельмі. Хапу-лапу і пад вянец. Кандрусевіч. [Крываручка:] — Мы яшчэ без абеду, ды і снеданне было хапу-лапу. Машара.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
экскурса́нт, ‑а, М ‑нце, м.
Удзельнік экскурсіі (у 1 знач.). Не экскурсантам, а салдатам, Абпаленым агнём баёў, З гранатамі ды аўтаматам На дах рэйхстага я ўзышоў. Прануза.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
юр, ‑у, м.
Палавы інстынкт, павышанае імкненне да задавальнення палавых пачуццяў. Ды як пан Богут не хітруе, Каб ад яе свой юр схаваць, Мальвіну трудна ашукаць. Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Смех ‘праяўленне весялосці, радасці і пад.’ (ТСБМ, Ласт., Некр. і Байк., Бяльк., ТС, Сл. ПЗБ), ‘тс’ і ‘жарт, забава’ (Яўс.), смеў (сьмеў) ‘тс’, мн. л. сме́вы: смевы ды перасьмеўкі (Ласт.). Параўн. укр. сміх, рус. смех, польск. śmiech, в.-луж., н.-луж. směch, чэш. smích, славац. smiech, серб.-харв. сми̏јех, славен. smẹ̑h, балг. смях, макед. смев, ст.-слав. смѣхъ. Прасл. *směchъ утворана з дапамогай суф. ‑chъ ад *smьjati sę ‘смяяцца’; гл. Слаўскі, SP, 1, 70; узыходзіць да і.-е. *smoi̯sos ‘тс’ (Фасмер, 3, 684 з літ-рай; Сной₁, 584; Борысь, 617). Формы з в (ў) у выніку фанетычных змен. Гл. смяяцца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)