ulcerate

[ˈʌlsəreɪt]

v.i.

1) загніва́ць, гнаі́цца

An ulcerated tooth may be very painful — Гнілы́ зуб мо́жа мо́цна бале́ць

2) пакрыва́цца бо́лькамі (пра це́ла)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

length

[leŋӨ]

n.

1) даўжыня́ f. (пра адле́гласьць)

2) праця́гласьць (ча́су), праця́жнасьць f. (гу́ку)

•

- at full length

- at length

- keep at arm’s length

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

overwhelm

[,oʊvərˈhwelm]

v.

1) ахапля́ць; апано́ўваць (пра пачу́цьці)

2) ашаламля́ць, ура́жваць, прыбіва́ць

overwhelmed with grief — прыбі́ты го́рам

3) заліва́ць, пакрыва́ць, закі́дваць (напр. пыта́ньнямі)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

amble

[ˈæmbəl]

1.

n.

1) і́нахадзь f. (ко́нскі бег)

2) паво́льны крок m.

2.

v.i.

1) бе́гчы і́нахадзьдзю (пра каня́)

2) паво́льна кро́чыць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

austere

[ɔˈstɪr]

adj.

1) суро́вы, стро́гі

2) аскеты́чны, патрабава́льны да сябе́

3) про́сты (пра стыль)

an austere beauty — про́стая прыгажо́сьць

4) пава́жны; цьвяро́зы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

addle

[ˈædəl]

1.

v.t.

1) блы́таць, зьбіва́ць з панталы́ку, бянтэ́жыць

2) псава́цца, ту́хнуць (пра яйка)

2.

adj.

1) збаламу́чаны; зблы́таны

2) сапсава́ны, ту́хлы

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

flaunt

[flɔnt]

1.

v.

1) выхваля́цца чым; выстаўля́ць напака́з (бага́цьце)

2) казыры́цца

3) ве́лічна разьвява́цца, луна́ць (пра сьцяг)

2.

n.

выхваля́ньне, казыра́ньне n.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

geminate

1. [ˈdʒemɪneɪt]

v.

1) падво́йваць (-ца), здво́йваць (-ца)

2) разьмяшча́ць па́рамі

2. [ˈdʒemɪnət]

adj.

падво́йны; які́я расту́ць па́рамі або́ разьме́шчаныя па́рамі (пра лісты́)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)

Баўды́р 1 ’гэтак лаюць тоўстых непаваротлівых людзей’ (КЭС, лаг.), ’лаянкавае слова’ (Бір. Дзярж.). Бліжэй іншых слоў да бел. назвы стаіць укр. бо́вдур ’дурань’ (іншыя значэнні ’комін; густы дым, хмара; жэрдка (у рыбаловаў)’). Рудніцкі (157) хоча ўсе значэнні ўкр. слова вывесці з ’комін’ (а гэта запазычанне з чув. мовы, гл. боўдур ’комін’). Наўрад ці гэта правільна. Трэба, мусіць, думаць пра слав. аснову bъld‑, якая мае прыкладна тое ж значэнне, што і балд‑, булд- (гл.). Bъld‑yrь, bъld‑urъ маглі б быць самастойнымі слав. (усх.-слав.?) утварэннямі (незалежнымі і ад цюрк. уплыву; аб гэтым гл. Краўчук, Тюрк. лекс. элем., 29).

Баўды́р 2 ’вадзяная бурбалка; прышч’ (Нас.). Параўн. рус. ба́лдырь ’пухір’, булды́рь нарыў, шышка’. Звычайна зыходную форму асноў, якія азначаюць ’штосьці круглае, бурбалка і пад.’ вызначыць вельмі цяжка. Можна думаць і пра балд‑, і пра bъld‑ (> боўд‑), і пра булд- (гл.). Прынамсі для значэння ’бурбалка’ можна прыняць гукапераймальнае bъld‑, якое сустракаецца (праўда, рэдка) у некаторым укр. гідраграфічных назвах (параўн., напр., бо́вдур яма ў вадзе’) і да якога зводзіць бел. слова Юркоўскі, Ukr. hydrogr., 90. Цікава, што для абазначэння круглых прадметаў аснова ба́ўд‑ сустракаецца ў некаторым паўд.-зах. укр. гаворках (ба́ўда ’некалькі стручкоў фасолі разам і пад.’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Табу́н ’статак жывёл, гурт’, ’чарада (птушак)’, ’натоўп’ (ТСБМ, Некр. і Байк., Бяльк., ТС, Сцяшк., Цых., Сл. ПЗБ), ’гайня, зграя ваўкоў’ (Сл. ПЗБ, ЛА, 1), ’статак кароў і авечак на пашы’ (Жыв. св.), таўбу́н ’тс’ (Жд. 2), табуні́ць ’збіраць у адно месца’ (Сцяшк. Сл.), табуні́цца ’збірацца разам, збівацца ў табун, статак’ (ТСБМ, Сцяшк. Сл.), ’збірацца ў чараду (пра птушак)’ (ТС), ’гайняваць, знаходзіцца ў стане цечкі (пра ваўкоў)’ (валож., бялын., бых., Жыв. св.), табу́ніцца (пра кароў) (полац., ЛА, 1), ’збірацца ў чароды (пра птушак)’ (івац., ЖНС). Укр. табу́н, рус. табу́н, стараж.-рус. табун, польск. tabun ’статак коней або (радзей) быдла’, балг. табу́н, серб. та̀бӯн ’статак коней (жарабцоў)’. Польскае і паўднёваславянскія словы лічацца запазычаннямі з усходнеславянскіх моў. У апошніх — з цюркскіх; звычайна параўноўваюць з адзначанымі Радлавым (Опыт, 3, 1, 978) тат., чагат. табун ’статак (коней)’ і дададзеным Фасмерам (4, 7) крым.-тат. табым ’табун; натоўп’, якія далей супастаўляюцца з манг. tabun ’пяць’, што звязваецца з пяццю відамі жывёл у статках манголаў (Анікін, 520). Чарных (2, 223), аднак, зазначае, што ў сучасных цюркскіх мовах гэта вельмі рэдкія словы, у старажытнацюркскіх тэкстах яны не знойдзены, таму не маюць надзейнай этымалогіі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)