зляка́нне, ‑я, н.

Разм. Стан паводле знач. дзеясл. злякацца, злякнуцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зраста́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. зрастацца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інфа́рктны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інфаркту. Інфарктны стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іпахо́ндрыя, ‑і, ж.

Хваравіта-прыгнечаны псіхічны стан; беспадстаўная боязь захворвання.

[Грэч. hypochondria.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жалезапрака́тны, ‑ая, ‑ае.

Які служыць для пракаткі жалеза. Жалезапракатны стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

жарэ́бнасць, ‑і, ж.

Стан жарэбнай кабылы, асліцы, вярблюдзіцы. Жарэбнасць кабыл.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

закіпа́нне, ‑я, н.

Стан паводле знач. дзеясл. закіпаць — закіпець ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

галюцынато́рны, ‑ая, ‑ае.

Які выклікаецца або суправаджаецца галюцынацыямі. Галюцыпаторны стан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарава́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. гараваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне і стан паводле знач. дзеясл. гарэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)