запішча́ць і запішчэ́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак.

Пачаць пішчаць, пішчэць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

запсіхава́ць, ‑псіхую, ‑псіхуеш, ‑псіхуе; зак.

Пачаць псіхаваць, траціць псіхічную раўнавагу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

развішча́цца, ‑шчуся, ‑шчышся, ‑тачыцца; зак.

Пачаць доўга і моцна вішчаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разгру́кацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Пачаць моцна і доўга грукаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раззвані́цца, ‑званюся, ‑звонішся, ‑звоніцца.

Разм. Пачаць доўга і моцна званіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расцвы́ркацца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Пачаць доўга, бесперастанку цвыркаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́ступ, -пу м., в разн. знач. наступле́ние ср.;

перамо́жны н. — победоно́сное наступле́ние;

пача́ць н. — нача́ть наступле́ние;

н. на цаліну́ — наступле́ние на целину́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)

Кі́нуцца ’упасці’, ’памкнуцца з пагрозай’, ’пачаць’ («грыбы кінуліся расці») (Сл. паўн.-зах.), ’скочыць, пусціцца набегчы’ (КЭС, лаг., Бяльк., Сержп.), кінуцца ў галаву ’раптоўна з’явіцца ў памяці’ (Юрч. Фраз. 2). Гл. кідацца.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

lash​2 [læʃ] v.

1. хваста́ць, сцяба́ць

2. бічава́ць, высме́йваць

lash out [ˌlæʃˈaʊt] phr. v. (at) накі́двацца (на каго-н.); пача́ць ла́яцца (на каго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

awaken [əˈweɪkən] v. fml

1. прачына́цца, прачну́цца (ад сну)

2. абуджа́ць; выкліка́ць (пра эмоцыі);

awaken to smth. пача́ць усведамля́ць што-н. (страту чаго-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)